Her şeyim var, her şeyler içinde
Kuşlarım, evim, kedim... mavi gök yüzüm
Hüznü saçlarına taç yapmış hatıralarım
Sen olmuyorsun ki gecemin zehrine şifa
Unutulmuş şarkılarda dönüyorum bazen
Bir manolya gibi açıveren sevgiyle
Yaralarıma tuz ekiyor kokladığım zaman
Babama kırılıyorum, ince ince niye gitmiştin ?
Kırgın hatıraları taşıyan akşamlara
Gözlerime gülmeyen aynalara
Öyle yalnızım ki ; içimdeki sonbahara dargınım

Sararmış bir eylül çırpınıyor dudaklarımda
Kimseler sormuyordu halimden
Ay ışığı gözlerimden akıyordu kamaşan ruhuma
Paslı bir çivinin gıcırtısı dönüyor içime
Büyüttüğüm acıların yaşlarında boğuluyorum
Ve, ağlıyordu camlarda özlemlerim
Akşamın kırılmış masallarında
Alıp başımı koşuyordum şarkılara
Yetimliğimi bir mezarın başında anlıyorum
İçimde sırılsıklam şiirler
Çığlık çığlığa ağlıyordu

Saçlarımda rüzgarlar uğuldarken
Hiç uyumadığım baharı bekliyorum penceremde
Sen
Nereden
Nasıl
Hangi zamandan gelecektin
Bu bekleyiş
Bu özlem
Bu hasret... yetmez mi ?
Delicesine yağan bu yağmurda
Seni düşünüyorum, bilmem bu kaçıncı sonbaharda
Islak bir düşte uykularım
Sokaklar boş... tüm ağaçlar çıplak, kuru dallar
Karlarla kaplı rüyalarımda bahçelerim
Güneşe hasret... buz kesmiş dört yönüm
Artık yetiyor mevsimsiz sevdalar
Anlayacağım ki
Sevmenin sırılsıklam mektuplarda kalacağını
Zamanı sorguluyor hatıralar şehri
Bir sis perdesi arkasında ulaşamıyorum sana
Sonra gecenin kopkoyu karanlığına asıyorum uykularımı

Gece
Mor yastığına uzanır
Gelemezsin hala... simsiyah dikenler yollarda
Bakmaya korkuyorsun aynalara
Aynalarda siccin bakışlar
Dudaklarım bir ağustos yangını !
Gözlerim buzullar ülkesi
Boğazımda bir kör düğüm
Hıçkırıklara boğuluyorum
Affedemem artık ne yapsan da

Yedi ufuk ilerde, birleşir umutlarımız
Bekleşen mutluluğum
Martı çığlıklarında coşar
Söylenir hüzne şarkımız

Günay Koçak

15/6/2025