Aşk namına tutuklusundur
Ve tutkulusundur karanlığa meydan okuyan gözlerine
Yorgun geceleri öğütmüşsündür
Bir şişe şarkının hüznü eşliğinde
Kaç kez varmışsındır ıhlamur kokan sokağına
Vagon vagon hasret taşımışsındır katranlaşan sabaha
Güneşin nurunu kısıp mavinin yasını tutmuşsundur günlerce
Denizi doldurup ceplerine terketmişsindir limanları
Düşlere kürek çekmekten bir hayli yorulmuşsundur
Karıcalanmıştır kalbin
Ruhun dövülmüştür hamların tavında
Horozun patlamıştır yılışık korsan sevdalara

Aşk namına kusurlusundur
Mimlenmişsindir şiir yürekli çocuklar arasında
Böyle deli gibi sevmeye tanıklık etmemiştir zaman
Şart olsun en çok severken ölüyor insan
Çiğnemişsindir kokuşmuş rabıtaların anayasasını
Nicesinin kalemini kırmışsındır tebessümünle
Toplamışsındır eteğine öfkeleşen nefretleri
Kaktüsleri itinayla sulamışsındır kıyılıyorken saksı çiçekleri
İçerine bağırmışsındır heyhat yutuyor bizi devran
Peluş sevdalara kaldık sonumuz elhak hezeyan

Aşk namına susmuşsundur
Kaç şarjör mermi yakmışsındır sihirli lügatine
Bir de eflatun bakışlarına gönül koymuşsundur
Vazgeçmişsindir yüzündeki çilleri saymaktan
Yürürken darağacına
İncir kuşları da küsmüştür ay yüzünün inmediği akşamlara
Kapılıp nağmesine ağlamıştır hüzünlü şarkılara
Rüzgarın kırılmıştır beli vardığında dalgalı saçlarına
Gülüşlerin ta ezelden bergüzardır aleme
Gamlı bülbüle döndürüp aşinanı inletme
Aşk namına tutuklusundur
Ve tutkulusundur karanlığa meydan okuyan gözlerine...