1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
389
Okunma
Dedemin bostanından dönerken
Komşu bostandaki armut ağacından
Bir armut kopardım; tam ısıracakken
"Komşudan izin almadan olmaz, torun!"
Nidası çınladı kulaklarımda
Dedemin inanç dolu, bu tatlı ünneyişi
Kalbimde fırtınalar kopardı
Beynimde şimşekler çaktırdı
O yaşlarda anlatılması zor
Acayip bir hisdi bu
Elimde armut, gözlerim dedemde
Adım bile atamıyordum, utanç hissinden
Donakaldım birsüre öylece
O küçük yaşta, birtek cümleyle
Daha önce hiç tanışmadığım
Tanıştığım o günden bugüne
İçimde günbegün büyüttüğüm
Vicdan hissini
Yüreğime armağan eden dedemi
Gönlümün en mutena yerinde
Kendimle olan mücadelemde
Her an ve her zaman
Vicdanımın sesi olarak tanıyacağım.
Cahit Fıkırkoca
13.06.2025, Ankara
Cevap Yaz