Bayram mı Bu?
Ağlıyor analar,
Gözyaşları Kurban kanından daha kırmızı.
Çocuklar açlıktan kemik olmuş,
Süt emeceği memeden barut içmiş bebekler,
Kefen niyetine battaniyeye sarılmış cansız eller,
Ve bayram mı bu diyorsun bana kardeşim?

Babalar…
Kimi mezarda, kimi moloz altında,
Adı bilinmez, cesedi bulunmaz,
Ezan susmuş, gök delinmiş,
Güneş doğmaktan utanır olmuş,
Bayram mı bu, yoksa başka bir yas mı?

Deniz bile susmuş,
Kıyıya vurmuyor dalgalar,
Karaya küsmüş sular,
Belli ki o da utanıyor,
Bunca zulme ortak olmaktan.

Alem-i İslam mı?
Yok, artık alem-i zillet.
Kulaklar sağır, gözler kör,
Kalpler taş, diller mühürlü.
Bir ümmetin içi boşaltılmış,
Vicdanlar nakite teslim,
Hayâ, mahcubiyet unutulmuş,
Ve sen soruyorsun, bayram mı bu?

Bir çocuğun cansız bedeni
Bir ülkenin vicdanını titretmiyorsa
Ne bayram, ne cuma, ne hac makbul.
Lebbeyk diye dönen diller,
Gazze’den gelen çığlıklara sağırsa,
O tavaf kabul müdür Allah’ım?

Ah Gazze…
Seninle yandı kalbimiz,
Yüreğimiz tutmaz oldu ritmini,
Kanla ıslanmış her dikiş,
Bir secdeye dönüşür mü ki?
Her patlama bir âmin, Her feryat bir dua…

Geçmişte,
“Bunlar arkadan vurdu,” diyen,
Bugün ön cepheden ihanet eder,
Bir insanın ölümüne susan,
Zulme “Ama…” diyen,
Zalimin sofrasında halvet eden,
Hangi ümmetten sayılır Allah’ım?

Dünya, kanlı bir karnaval yeri,
Süslenmiş meydanlar, ışıl ışıl ekranlar,
Ama yokluk var Gazze’de,
Yokluk değil, ölümün kendisi var,
Toplu mezarlar bayrak olmuş çocuklara,
Ve “Bayram geldi” diyorlar hâlâ!

Hangi sevinç, hangi koku
Üstünü örtebilir cesetlerin?
Hangi kahkaha bastırabilir
Bir annenin yavrusunu arayan çığlığını?
Bayram değil bu,
Korkunun, inkârın, zilletin kutlaması!

Rabbim…
Bu günleri, bu gösterişli sahtekârlıkları
Bayram bilen tüm yığınlara zindan eyle,
Gazze’nin alevlerini cehenneme çevir
Tüm kalpsizlerin üzerine.

Haramsa haram olsun onlara
Her lokma, her tebessüm,
Her bayram mesajı,
Ta ki bir çocuğun gözünden akan yaş durana dek,
Ta ki mazlumun bedduası semaya ulaşmasın artık.

Ve ey yöneticiler!
Cellatlarla tokalaşan elleriniz,
Zulme imza atan mühürleriniz,
Mazlumun duasında lanetle anılsın,
Tarihin çürümüş sayfalarında boğulasınız.

Gazze yandıkça,
Bayram olmasın bu dünyada,
Ne oyun ne şeker ne kucaklaşma,
Yalnızca dua, yalnızca gözyaşı,
Yalnızca bir kulun Allah’a sığınışı…

Ey kalbi diriler!
Karanlığa söveceksek,
Bir mum da biz yakalım,
Zulme küfretmek değil,
Zulme karşı durmak bayramdır.

Ve unutmayın,
Gazze’ye dokunmayan bayram,
Sadece bir maskedir.
Gülerken ağlatan, susarken boğan,
Bir hicrandır.

Ey Rabbim!
Bizi Gazze’nin feryadıyla uyandır,
Bayram değil, adalet ver,
Neşe değil, hidayet ver,
Karnaval değil, kıyamet bilinci ver.

Çünkü bayram,
Mazlumun gülümsediği,
Zalimin başını eğdiği,
Ve kalplerin Allah’a döndüğü Gündür…
O gün gelene dek
Hiçbir bayram, bayram değildir…

Erol Kekeç/06.06.2025/Sancaktepe/İST