0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
110
Okunma
Gölgeye Sığınan Yürek”
Ben bir karıncayım,
Yolum taş, yüreğim nasır, ama boynum dik.
Senin gölgende dinlenmek,
Bir ağacın rüzgârı anlaması gibiydi.
Ben korkmadım senden aslan,
Sadece hayran kaldım.
Bir avcının gözlerine değil,
Yüreğindeki sessiz adalete…
Sen kükrediğinde titredi orman,
Ama ben duydum,
Sesinin içinde bir hüzün vardı,
Tepeden bakan yalnızların hüznü.
Ben seninle yarışmadım,
Ama yürüdüm ardında.
Sen iz bırakırken toprağa,
Ben o izlerin kenarına dualar bıraktım.
Gücün bende yoktu belki,
Ama bir damla suyu bin defa taşıdım yuva için.
Senin pençen vardı,
Benim de sabrım...
Bir gün karşılaşırsak,
Senin suskunluğuna kendi çığlığımı armağan ederim.
Bil ki büyük olan,
Herkese tepeden bakmaz,
Ama herkesin gölgesine dikkatle bakar.
