0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
56
Okunma
Deli bir fırtına kopar göğsümde,
Yıldızlar dökülür ellerime.
Kainat bir nefes gibi daralır,
Ve ben, senin adını zikrederim her hecede.
Aşk dediğin yangın değilse nedir?
Ey kalbimin sonsuz vuslatı,
Şems ile Mevlana misali bir cüret,
Her bakışında bir evren kurulur,
Her dokunuşunda bir kıyamet.
Yakar beni, kavurur seni, ey sevgili!
Gözlerin, geceyi delen şimşeklerdir,
Saçların baharın son vedası,
İçimdeki aşk kudret değil de nedir?
Bu dünya yetmezken,
Cennet dahi dar gelir aşkımıza.
Ey yıldızlardan kopup gelen nefes,
Sen ki karanlığımın ayışığı,
Sevmek, senden vazgeçememekmiş,
Bunu öğrendim her yokluğunda,
Ve her varlığında yeniden yandım.
Ah sevgili! Bu sevda değil de,
Kainatın özü nedir?
Bir isyan, bir teslimiyet,
Ve en nihayetinde,
Bütün acıları kana kana içmektir.
