Kan!
Vatan için akıtılan, o kutsal nehir!
Bir çocuğun gülüşüne umut olan,
Bir tomurcuğun açmasına sebep olan.
Bu toprak, kolay kazanılmadı!

Ağıt!
Bir annenin dilinde yanık bir türkü.
Gözleri kızıl, elleri nasırlı,
Bir elinde ekmek, diğerinde kurşun!
Bu vatan, ana yüreğiyle savunuldu!

Ateş!
Siperlerde yanan, can yakan bir kor.
Kardeş kardeşe sırt verdi,
Biri düştü, diğeri doğruldu!
Bu savaş, yürekte kazanıldı!

Çığlık!
Dağlar yankılandı Mehmet’in sesinde,
"Vatan sağ olsun!" dedi,
Toprak o çığlığı duydu!
Bu millet, çığlıklarla dirildi!

Ekmek!
Nasır tutmuş ellerde yoğruldu,
Bir çocuğun rüyasında göründü.
Silah taşıyan anne, ekmeğini düşledi,
Ama düşmeden şehit oldu!
Bu toprak, anaların teriyle sulandı!

Kokusu!
Şehidin cebinden bir mendil düştü,
Üzerinde çocuğunun izi.
O mendil, toprağa karıştı,
O toprak vatana dönüştü!

Ses!
Bir tomurcuğun patlayan çığlığı,
Bir silahın namlusundan fırlayan kurşun.
Biri yaşam, biri ölüm.
Ama ikisi de vatan için oldu!

Söz!
"Bu vatan bizimdir!" diye yazıldı göklere,
Yıldızlar şahit, hilal kefil oldu.
Bir çocuk büyüdü, o söze tutundu,
Bir anne öldü, o sözle huzur buldu!

Haykır!
"Bu vatan bizim!" de korkusuzca,
Her dağ, her taş, her karış toprağıyla.
Ellerin kan içinde kalsa da,
Avuçla toprağı ve sürrr suratına
Sonra al kanını, Al kanını sür bayrağa,
Bu vatan bizimdir,bizim kalacak!
VATAN SAĞOLSUN