0
Yorum
4
Beğeni
4,5
Puan
143
Okunma
Ey,
Bir çiçek gibi açıp içime düşen,
Ey,
Sokak lambasında tenini aradığım gece,
Bilmezsin,
İstanbul bile sustu sen gidince.
Sen ki;
Bir şiirin ilk mısraıydın bana
Kaldım ortasında,
Devam edemedim.
Bak şimdi,
Kuşlar bile senden söz eder
“Gitti” derler
“Ve rüzgâr onun ardından esmekten yoruldu…”
Bir vapurda unuttum kendimi
Sırtımda denizin tuzu,
Gönlümde gözlerinin sızı…
Ne zaman rakıya uzansam
Sesin çalar,
Kadehin içinden çıkarsın
Ve gülümseyerek
“Unutma beni…” dersin
Ben de unutamam zaten
Unutamam…
Çünkü sen
Bir düşten düşmeyen
Bir şehirden gitmeyensin
Ey gözleri bahar kokan kadın
Sana özlem;
Bir ömürlük vebaldir,
Bir o kadar da şiirdir.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
