YALNIZLIĞIM VE BEN

Şiirler gideceği adresi bulur

&&&&&&&&&&

Ne mi yapıyorum?

Sen gittin gideli herşey bir başka bende!
Unutmadan söyleyeyim;
merak etme,
son zamanlarda yalnızlığım eşlik ediyor bana!
Arada bir tatsızlık yaşasak da,
şimdilik bir şikâyetimiz yok.
İki yaşlı bunak işte,
yalnızlığım ve ben.

Bazen ev işlerini paylaşırız,
bazen de hırçınlaşır kavga ederiz!
Uysal bir kavgadan sonra öpüşür,
koklaşır sarılırız.

Bilemezsin sen.
Tabi nerden bileceksin ki zaten.
Issızlık öyle güzel ki,
sanırsın bir sığınma evi,
ana kucağı gibi candan ve sıcak.

Olur da sen gelirsen aklıma,
sokulurum hemencecik yalnızlığın koynuna.

Bazen de o sokulur arsız,
arsız koynuma.
Yaslayarak başını omzuma,
mırıldanır masumca.
“Senden gayrı kimim kimsem yok!” Diye.

Dayanamam burkulur yüreğim.
Sarıp sarmalar,
Salacak sahilinden başlayarak erguvani masallar anlatırım yalnızlığıma.

Öyle bir dalıp gideriz ki düşten düşe,
bir bakarız Çengelköy rıhtımındayız!
Bir bakarız Kadıköy sahilinde.
Öyle candan,
öyle saf,
öyle temiz.
Ettiğin küfürleri bile özleriz.
Çünkü sen gittin gideli,
bundan gayrısı avutmuyor beni.

Anlayacağın hiçbir bağlaç birleştiremezken bizi,
terk edip gidenlere inat,
nesnellikten öte,
dize dize zarf atıyorum.
Görüyorum ki kimsenin umurunda değil!
Dönüp tekrar sarılıyorum yalnızlığıma!

Çünkü gerçekten ben,
ben yalnızlığımı çok seviyorum

Efkan ÖTGÜN