Hanilerden bir çeşni olsaydı sığmazdı yere, göğe
Seni sen yapan hususiyetlerine ne oldu böyle?
Ağırbaşlılık yakışırdı, asaletti bakan gözde
Sesin nezaketle yankılanırdı kulakta ve gönülde
Nedir böylesine çılgınca evrilim, yitiyorsun
Bir artmak hali değil bu, nereye gidiyorsun?

Asla olmazdı bir son gece, yarına eklenirdi gün
Gülen yüz ve tebessümler doluydu o yüzün
Sanki sen seni terk etmişsin, tam da bir yabancı
Desene gönlünde biz yolcuyuz sen de bir hancı.

Oysa her zorda kenetlenirdi eller, ufukta birleşirdi
Şimdi pek bir anlamı kalmamış o melul gözler
Bir ucunu bırakmak hali bu, özgürlük değil asla
Bu kitabı yazan değilim fakat, sonu onun muamma.

Biz iken ben sen olduk, ayrı yollara koyulduk
Kimseler hor görmemişti de bir zehirli okmuş bu
Gönlün kabesi oldu derdest hassas yerlerden vurulduk.

Düne gözü, gönle kapıyanlar bilmem ne muratlar arar
O dünler olmasaydılar bugünlere geliş mi var?
Hani onca özveri, sabahlayan akıl, beden, nerede yürek
Bir vicdan mevzuu ise bu, sen de ondan yokmuş demek.
Bir kere kırıldı mı yol, döner mi eski rotasına
Dönmeyi başardın diyelim, var mıyım ben yine
Ülkümüzün dillendirildiği, gönüllerin birleştiği
Ta ki gecenin koynundan fırlayan mehtap gibi
Akar mı dersin Kızılırmak, söyler mi türküsünü
Sevdaların başladığı ve nihayetlendiği yere.

Olsun, bir nefes almak var ya yaşamak diyorlar
İçinde yangınlarla düşsen de yola bilmiyorlar
Gülene de hüzünle yitene de akıyor zaman denen
İnsanın her şeyi yenebileceğini bilirim, bilirim de
Ölüm değil midir her şeyi apansızca bitiren?

Notalar kalsın öksüz, ezgiye dönemezler artık
Şiirler kime bilmem, orda da kök salmaz yazık
Kala kala bir masallar kaldı elde, ona bari elleme
Bir zerre mutluluk düşüyle doğarız yarına yeniden
Bizi sevemeyene, anlamayana, sözümüzse nafile.

Hala o dünlerde yaşayacaksın, bende saklısın
Bense bir gölgeyim varlığımla, belki de haklısın
İçine her şeyi dolduran dünyan bana darmış
Sevgiler de öyledir ya sevemeyene mi kalmış?

İsterse ne de çok sevgi bağı buluyor insan
Bağımlılıkla tükenmektense bağlarla büyüyor
Fazlası öldürmüyor sevginin, o yük değil bilene
Her gönle de yakışmıyor, belli ki pek ağırdır
Duymayan, görmeyen, anlamayan, dinlemeyen
Nasıl sevsin ki zaten, vefadan demlenmeyen.

Hafıza kalpten ayrı durmaz, onsuz da yaşayamaz
Kalbini yaşıyor sanma, sayki ritim tutuyor
Beni sende görmeyen duruşun ateşlere koşuyor
Hiçe çıkartılamaz bir mazi sen ki ordasın
Güne değememişsin öyle mi, bence yolu şaşırmışsın.


Oğuzhan KÜLTE