0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
211
Okunma
Bu şiir, Tuğçe rumuzlu özel bir kişi adına yazıldı.
Ama sadece ona değil; onun gibi görünmeden yaşayan, çok şey hissedip az şey söyleyen, içindeki fırtınaları bakışlarında saklayan tüm incinmiş ruhlara ve özel insanlara adadım.
Tuğçe...
Kelimeleri her zaman cesurca seçemeyen ama kalbiyle dünyayı titretecek kadar derin hisseden biri.
Bir tebessümle bütün gününü aydınlatan, bir "merhaba"yı bayram sevinciyle karşılayan, içine dönük, sessiz ama bir o kadar gürültülü bir dünya taşıyan bir kadın.
Bu şiir onun sessizliğinde yankılanan çığlıkları, anlatamadığı ama hissettirdiği sevgiyi, en çok da o "Ben de buradayım" dediği anda titreyen ellerini anlatıyor.
Sözcüklerin ötesinde, bakışlarında yaşayan bir hayat var onda.
Kırılmış ama hâlâ dimdik duran.
Susmuş ama hâlâ umutla duymak isteyen.
Ve şarkı ezberleyip söylemeye cesaret ettiğinde aslında varlığını haykıran…
Tuğçe’ye ve onun gibi sessizce var olmaya çalışan herkese;
Bu şiir bir armağan değil, bir fark ediliş duasıdır.
Çünkü bazen bir insan sadece görülmek ister.
Anlatmadan anlaşılmak...
Ve hiç konuşmadan da duyulmak.
Ben suskunum…
Ama içimde çığlıklar var
Kimse duymasın istiyorum,
Çünkü duyarlarsa…
Kırılırım belki.
Ya da bir daha
Toplanamam diye korkuyorum.
Gözlerim anlatıyor aslında,
Ama kimse bakmazken…
Büyür içimde boşluklar.
Bir “merhaba” bile
çiçekler açtırır kalbime
Öyle hasretim ki,
En ufak tebessüme
Sözlerim utangaç,
Sanki her harf bir dağ benim için,
Ama konuşuyorum yine de…
Çünkü içimde
Biriken onca fırtınayı
Az da olsa dindiren
Birileri olsun istiyorum.
Küçücük anlarda
Büyütüyorum kendimi…
Bir Güneşin sıcağında,
Bir kuşun kanadında…
Ben böyle değildim aslında.
Sadece çok fazla kırıldım.
Çok.........
Sesimi kısıp,
Kalbimi büyüttüm yıllarca.
Şimdi elimde bu kocaman sessizlikle
Aranıza geldim.
Konuşmasam da,
Ben de güldüm sizinle.
Ben de sustum.
Ben de oradaydım.
Yalnızca kelimeler yerine
Bakışlarımı gönderdim size.
Ağladımmmmm
Ağladımmm
Sadece duymuyordunuz
bilmiyordunuz
"Ben de buradayım" dersem
Ellerim titrer
Yutkunurum
İçimde sakladığım çocuk,
Gün yüzüne çıkar ,konuşurum.
Ve eğer bir gün
şarkıya eşlik edersem,
Bilin ki o şarkı
Benim hikâyemdir.
Sözleri benden daha çok
Ben olmuştur.
Beni kelimelerde aramayın ,
Sessizliğimin çığlıklarında saklıyım ben.
Her susuşumda
Bin kelime boğulmuştur içimde.
Ve yine de,
Susmayı seçtim...
Çünkü bazen en derin acılar
Ancak sessizlikle konuşur.
bazen en derin acılar,
Sessizlikle konuşur.
Lütfen söylemeyin...
Ağladığımı...
Kimse Duymasın...........
