Yorgun yaprakların ıssızlığı
Sarar tenimi
Ne kadar zormuş ayrılık acısı
Bir hançer gibiymiş anladım
Hazana dönermiş baharlar
Can çekişirmiş anılar habersiz
Ne sırlar saklarmış o gözler
Matemi andırırmış susmalar
Bir anlıkmış sevmeler

Kimse bilemez ki
şu an ne hissettiğimi
Kanayan yaram ölümsüz bir acı sanki
Sanırım tek gizemim olacak bu acı



Korkma
söylemem kimseye
kıskanılan aşkın bittiğini
kalbime haber vermem
neler çektiğimi
gözlerime inandırmam
usulca veda ettiğini
akşama anlatmam
aniden terk ettiğini
yalanlara sığdırırım
hiç sevmediğini

Ellerime ihanet edemem
diyemem bıraktığını
ansa da gönlüm sensizken
sorma ne çektiğini
bilme hiç gülmediğimi

Üzülmen
neyi ifade eder ki şimdi
geri dönmen
hiçbir şeyi değiştirmez ki
bırak beni bir başıma
ayrılık acısı
unutturmuyor seni bana
çünkü her acı tekrar tekrar
hatırlatır seni

Sen
bırakılan alışkanlık
tarihe yazılan
bir ayrılık oldun artık
adın
anılmayacak dilimde
tek unuttuğum insan
sensin biliyor musun?
sen sevdiğim değilsin artık
sen unuttuğumsun( © Fatih Bilen | Tüm hakları saklıdır.)