Bazen en yakınında sandığın kişi,
aslında en uzak düşüne yerleşir;
çünkü yakınlık mesafeyle değil,
kalbin kalbe dokunuşuyla ölçülür.

Beklemek acıdır,
ama beklediğin kişi
bütün acıları unutturacaksa
o bekleyiş aslında
kalbin en sabırlı duasıdır.

Bir insanı özlemek,
sadece onu değil,
onunla olduğun zamanı,
o anki kendini
ve kaybolan huzuru özlemektir.

Kavuşmak
her zaman yan yana gelmek değildir;
bazen tek bir cümle,
tek bir bakış,
kalabalıklarda bile vuslatın kapısını aralar.

Sevdiğini düşünmek,
kalbin en sessiz ibadetidir;
çünkü dudakların susar ama
ruhun onunla konuşmaya devam eder.

Hasret,
kalbi diri tutan
gizli bir ateştir;
kavuşma ise o ateşin küle dönüşmeyen tek tesellisidir.

Özlem bazen insanı tüketir,
bazen de olgunlaştırır;
çünkü bekleyiş,
insana sabırla birlikte sevgisinin derinliğini öğretir.

Yanında olamasam da,
seni düşünmek bile
içimde bir şehri aydınlatan ışık gibidir;
karanlıkta bile yolumu bulurum.

Gerçek kavuşma,
el ele tutuşmakla değil,
iki yüreğin aynı anda birbirine sığınmasıyla olur.

Hasret uzadıkça
sevgi zayıflamaz,
aksine güçlenir;
çünkü her gün,
o sevgiyi kaybetmemek için
daha çok sarılır insan.
© Fatih Bilen | Tüm hakları saklıdır.