0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
119
Okunma
Bir gece yarısı kumsala yazdım adımı,
Ayak izlerimde ıslak bir hikâye kaldı.
Gözlerin nerede, bilmem – belki yıldız diplerinde,
Bir tanesi söndü, biri hâlâ yanıyor.
Sessizce çekilmiş fotoğraflar gibiyiz,
Rengi solmuş, kenarı kıvrılmış.
Zaman dediğin bir nehir değil ki,
Dibe vuran taşın üstünde bir yosun.
Ellerim avuç avuç tuttuğum kum gibi,
Ne kadar sıksam da –
Sen gidiyorsun.
Ama gecenin en karanlık yerinde,
Bir ışık çakıyor:
"Bak" diyor, "hâlâ buradayım..."
*"Sadece görünmezim
5.0
100% (1)
