Öykü dolu büyük bir yürek taşıyordu bu beden,
Sonsuz sevgi doluydu kalbimin en derinlerinde.
Tatlı bir sohbet, sıcak bir gülüştü oysaki mutluluk,
Yaşama sevincimi çaldı benden, akıttı gözyaşlarımı.
Dokunmayın sakın, vefasızı bırakın, bırakın gitsin.

Hırçın bir sevda rüzgarı olup esip durdu başımda,
Ne yazık ki oynamış benim en temiz duygularımla.
Umut dolu her sözü yalanmış, her gülüşü sahte,
Korkunç bir senaryo kurmuş benim garip gönlüme.
Çekilin dostlar, açılın, bırakın, bırakın gitsin.

Savruldum dertler deryasında, kırık bir sandal gibi,
Yorgun hayallerim uyya kaldı bir şiirin satırlarında.
Öyle çok inanmıştım ki kalbime yaşattığı kara sevdaya,
Onu dinleyen şair, kalemim canımdan can kopardı bu gece.
O, benim sol yanımı öldürdü, bırakın, bırakın gitsin.

Gözlerimden gözlerine akardı aşk dolu sevgi pınarı,
Deprem olurdu yüreğimde büyük bir kıyamet bakışları.
Tutunduğum dalları kırdı, karlı dağları yıktı üzerime,
Yeniden yeşeren umutlarımı uçurumlara bıraktı ansızın.
Gururuma kurşunlar yağdırdı, bırakın, bırakın gitsin.

Yanlızlıklara kapattım onunla yaşadığım tüm anıları,
Hüzünlü şarkılarda kahrediyorum kendimi kendi içimde.
Nasıl da kanmışım, nasıl da aldanmıştım sahte yüzüne,
Kalmadı artık yüreğimde ne bir neşe, ne de bir damla sevgi.
Sevgiyi ne bilsin, aşkı ne bilsin, bırakın, bırakın gitsin.

Erkan ŞEREMET