Güneş yine sensiz doğuyor bugün, dünyama kardelen,
Giderken bıraktığın anılar üzgün, ve ben yorgunum.
Bir bardak çay bile zehir oluyor, geçmiyor boğazımdan,
Perdeleri de hiç açmıyorum, sensiz karanlık her şey.
Gökyüzü üzerime kapandı sanki, sığamıyorum bedenime.

Garibin sevdasından ne olur deme sakın, kardelen,
Gönlümde aşkım, dilimde şarkım, aklımda intiharsın.
Koparma canımı yüreğimden, çektirme bu acıyı kalbime,
Ya çek vur beni, ya da bir daha gelme hayallerime,
Bu sevdayı sen koydun, unutma aşkın kanlı kefenine.

Cehennem sokaklara bıraktım düşlerimi kardelen,
Dönüşü olmayan bir bilet kestirdim bugün hayata,
Bu limandan kalkacak geminin son yolcusuyum bu gece,
Bana veda etme, sessizce git demiştinya dün akşam,
Etmiyorum ve gidiyorum, gözlerimden bir bir dökerek seni.

Kardelen yaprakları döktüm aşk pınarından mavi denize,
Martılar suya dokunmayı, dalgalar hırçınlaşmayı unuttu,
Beyaz bir gelinlik giydi gece, yıldızlar taç olmuş başına,
Rüzgar ayrılık, ayrılık esiyor attığım her adımda yüzüme,
Şehir sustu öylece, seyrediyor yavaş yavaş yok oluşumu.

Ben kimseyi sevmedim senin kadar, sevemedim kardelen,
Kimsede benim canımı acıtmadı senin acıttığın kadar,
Bilseydim sana tutulmanın ateşe sarılmak olduğunu,
Ve bilseydim canımı bedenimden dirhem dirhem sökeceğini,
İnan resminle avunur, hayalinle yaşardım bir ömür boyu.

Erkan ŞEREMET