Yürüdüğün yollarda yürüyorum şimdi.
Yazdığın mektupları alıp okudum, bitti.
Vefa nedir bilemezsin, anlayamazsın ki…
Unutamadım işte seni, unutulmuyor ki.
Yıllarımı verdim de ne oldu? Hiç sevmedin ki…

Ben kimseleri sevmek istemiyorum artık.
Her gelen, yüreğime vurdu kara kilidi.
Gönlüme yanaşan her gemi, indirdi dertlerini.
Kırılan kalbimi sormadı kimse, anlamadı ki.
Gözlerimdeki yanan ışık sevinç değil, nefretti.

Sormayın bu garip hâlimi, bırakın beni.
Acılarla kavrulsun yorgun bedenim.
Bilmiyorum ama… Belki yarın yok benim için.
Gitmek istedim, olmadı. Kaçmak istedim, yakışmadı.
Namluyu doğrulttum başıma, elim tetiğe varmadı.

Bir sevda masalıydı, bugün her şey son buldu.
Yol aldı artık umutlarım, dönmez geriye.
Biliyorum… Belki de sönmez yüreğimin ateşi.
Kan oldu kanadı, sana yazılan sevda şiirleri.
Yakarım belki de bugün, kendimle birlikte her şeyi.

Hayatın acımasız yüzüyle yaşayıp büyüdüm ben.
Üç günlük sevdalardan anlamaz bu deli yürek.
Bir kalbi kazanmak için, yapmacık mı olmak gerek?
Benim sevdam şudur ki: ölümle nikâhlanmak demek.
Şimdi söyle… Var mı sende bu yürek?

Erkan ŞEREMET