Dostu iyi günde dost sanma,
Güler yüzle herkes candır.
Sofran dolu, elin açıksa,
Her gelen “dostum” diye andır.
Bir düş hele, yüreğin anlar,
Kim gerçektir, kim masaldır.

Zor gün gelir, ışık söner,
Bir ses beklersin, gelmez olur.
Gönül üşür, kapılar kapanır,
İhanet sessizce yol bulur.
İşte o an, çırılçıplak,
Dostluk gerçeği kan bulur.

Yanında duran bir çift göz,
Bin kelamdan daha kıymetli.
Sarılmaz ama hissedersin,
Sustuğunda bile emektir.
İyi günde değil, unutma,
Karanlıkta dost yürektir.

Kalabalıklar dost değildir,
Gerçek dost yalnız olandır.
Sen düşerken eğilmeden,
Sessizce seni doğrultandır.
Gölge gibi kaybolmaz o,
Sana sen gerek olandır.

Dostluk, menfaatin bittiği yerde
Başlayan ince bir çizgidir.
Sınanmazsa hiç anlaşılmaz,
Bir ömür süren gizgidir.
Zamanın elinde yoğrulur,
Çelik gibi bir izgidir.

O yüzden dostum deme hemen,
Her gülene, her selâma.
Bir bak içini, tart zamanla,
Gerekirse al kalem, yaz ama:
Gerçek dost, sen düşerken
Omzunu hissettiğindir, drama.
@NURAL BEKTAŞLI