Kimin eli kimin cebinde, belli değil Allah’ım,
Hak mı var, hukuk mu kaldı, yürekler tarumar.
Devlet dedik, bir çınar gibi gölgesinde durduk,
Oysa şimdi devleti çökertmiş bir ahali var.

Sorsan baştakilere, her şey güllük gülistan,
Sokaklar alev alev, yanıyor vicdan.
Uyuşturucu, dolandırıcı, bir çete olmuş vatan,
Adalet değil para hükmediyor her kanundan...

Her gece bir anne dua eder çocuğuna,
"Ya Rabbi, sağ dönsün evladım bu puslu sokaktan."
Ne güven kaldı, ne umut insanın yarınında,
Çünkü yasaları yazanlar, yargılanmıyor yalandan...

Meşrulaşmış hırsızlık, bir maharet sayılıyor,
Siyaset kürsüsünde harami nutuk atıyor.
Kimin ne çaldığı değil, ne kadar sustuğun konuşuluyor,
Zulüm karşısında susan, artık saf değil; suçludur, ey halkım!

Millet yorgun, millet suskun, millet paramparça,
Yüreklerde isyan var ama dilde zincirler.
Ön safta direnen bir avuç yiğide saldırıyorlar,
Çünkü hakikati susturmak istiyor sahte efendiler...

Sokağa düşen çocukların gözlerinde bir çığlık,
Bir yanda lüks, öte yanda kuru ekmek kavgası.
Birinin oğlu villa gezer, ötekine kefen bile lüks,
Bu mu adaletin, bu mu devletin imzası?

Ey halkım! Uyuma artık, ses ver bu zulme karşı,
Bir suskunluk daha, bir can daha alır bu karanlık.
Ya dirilişle silkiniriz, ya da yok oluruz birlikte,
Bu gidişin sonu, uçurumun ta kendisi, artık açık...

Ey Allah’ım! Bu milletin kalbini bükme daha fazla,
Dirayet ver bizlere, cesaret ve ferasetle.
Çünkü yolumuzu şaşırttılar, pusulamız yok elimizde,
Bir ışık, bir ufuk göster bizlere; bataktan kurtar ümmetiyle...

Biz, çilesini çeken bu toprakların evlatlarıyız,
Ama bizi yönetenler, başka bir devrin evlatları gibi.
Doymuyor gözleri, doymuyor karınları,
Milletin hakkını çalan, şerefliymiş gibi dolanıyor saraylarda...

Köylü tarlasını ekemezken, müteahhit göğe saray diker,
Öğrenci barınamazken, torpilliler kadrolara akar.
İmam ezan okur ama cami sessiz;
Çünkü ezan duvarlarda yankı bulmaz, kalpten doğmalı artık.

Ey ümmetin kalbi olmuş yüce millet!
Uyan! Çünkü uykun, bir neslin felaketi oluyor.
Ya susarsın ve çocuklarına karanlık bırakırsın,
Ya da ayağa kalkarsın, ve adaletin adı olursun.

Bak! Göz göre göre çürütüyorlar değerleri,
Bir namus kaldı savunacak, onu da yargılıyorlar.
Milletin evladına bir tokat,
Ama zengine kanun eğiliyor, şerefsizlik bir ödül gibi sunuluyor...

Ey kalem tutanlar, susmayın artık!
Ey kürsüye çıkanlar, vicdanla konuşun biraz!
Ey adaletin bekçileri, gözlerinizi satmayın harama,
Çünkü sustukça, yanan sadece fakirin ocağı değil,
Bir milletin geleceğidir yavaşça yok olan...

Ve biz, ey halkım, biz de sorumluyuz!
Çünkü sustuk, çünkü susturulduk,
Ama artık susmamalıyız, susarsak yok oluruz,
Vicdanı satılmış bir nesle, miras bırakamayız bu utancı...

Artık ya diriliş vakti, ya da helak vakti,
Ya yüceliriz hakla, ya da çökeriz bataklıkta.
Ve bu karar, kimsenin değil, bizim elimizde:
Ya doğrulup yürürüz adaletin izinde,
Ya da ölürüz, haramla kirletilmiş bir geçmişin içinde...

Ey Allah’ım! Bize basiret ver,
Bize hakkı hak bilme irfanı ver,
Bize zulme karşı dimdik durma gücü ver,
Ve bizi, bu zilletin karanlığından aydınlığa çıkar...

Tilhabeşlifilozof/08.04.2025/Sancaktepe/İST