Umut dışında sarılacağım bir dal bile kalmadı,
Köklerim boşlukta, savrulmuş bir yaprak gibi,
Her sabah cıvıldayan kuşlar hâlâ şarkılarını söyler,
Ama içimdeki ateş, körükle alevlenir yeniden...

Düşlerim, yıldızlara uzanacakken kırıldı,
Gözlerimdeki ışık, zamana yenik düştü,
Kelimeler yetmez anlatmaya bu yangını,
Suskunluk bile içimde yankılanır, çığlık olur...

Aşk dedikleri, solmuş bir tutam ot gibi,
Bir köşeye atılmış, hatırlanmayan, unutulmuş,
Ve ben aşkı koklamadan çiğneyip atanlardanım,
Oysa sağımda solumda aşk satanlar pazarda bağırıyor...

"Gel, al! En tazesi burada!" diyor pazarcı başı,
Sloganlarla yaşayan, ruhunu yitirmiş tüccarlar,
Ama ben, pörsümüş bir umudu bile bulamayan,
Ellerim boş, gözlerim kuru, sessiz bir kervan yolcusu...

Ey umut! Yakma artık yüreğimi!
Umutlandırma beni kırık camlar arasından,
Ben hakikati arayan bir yolcuyum,
Gölgesi bile olmayan bir ışığın peşindeyim...

Gözlerimi açtığımda bir boşluk buluyorum,
Sesimi duyacak bir rüzgar bile esmiyor,
Geceler uzun, yollar kesik, düşler tutsak,
Bir derviş gibi suskun, sabra zincirlenmişim...

İçimde bir şehir var, yıkılmış duvarlarıyla,
Terk edilmiş sokakları, unutulmuş hikâyeleriyle,
Gözlerimde bir deniz var, ama suyu tuzdan öte,
Her dalgası yüreğime bir hançer gibi vuruyor...

Ben bir zamanlar baharlara inanırdım,
Tomurcukların, ağaçların yeşereceğine,
Şimdi bir rüzgar esip her şeyi silse,
Toz olup kaybolsam diyorum,
Ama umut, inatla fısıldıyor kulağıma...

"Yürü, yolun bitmedi henüz!" diyor,
"Gece ne kadar koyu olursa olsun,
Güneş mutlaka doğar bir yerlerde,
Ve senin payına da bir sabah düşer!"

Oysa ben, sabahları unutalı çok oldu,
Gün doğsa da, içimde gece hüküm sürüyor,
Yine de, yine de, yüreğimde bir şey kıpırdıyor,
Ölmeyen, solmayan, usulca bekleyen bir tohum gibi...

Ey umut! Bana bir dal uzat, tutunacak,
Eğer hâlâ varsa gökyüzünde bir yıldız,
Eğer hâlâ bir kuş cıvıltısı duyuluyorsa,
Bırak içimdeki yangın küllere dönüşsün...

Belki bir gün, belki bir sabah,
Ben de bir şair gibi gülümserim hayata,
Ve kaybettiğim her şeyi, bir şiirin içinde,
Sonsuzluğa emanet ederim usulca…

Erol Kekeç/16.03.2025/Sancaktepe/İST