Şiirinizin derinliği, içsel bir yolculuğu ve yalnızlığın acımasız güzelliğini yansıtıyor. "Bir sandal devrildi gözlerimde" cümlesiyle başlayan metin, kaybolmuş bir şeylerin, belki de bir geçmişin, anıların kırılgan izlerinin peşinden gitme arzusunu taşıyor. Gözlerdeki devrilme, içsel bir fırtınayı, bir geçişi simgeliyor ve her şeyin sonunda, "aynı geceyi taşıyorum içimde" demek, bir tür içsel sürekliliği, aynı acıyı, aynı yansımayı anlamlandırma çabası gibi.

"Sana uzanan merdivenleri saydım dün gece, basamaklar eksik, basamaklar küskün" dizesi, aradığınız yola ulaşamama, eksiklik ve kırgınlıkların yansıması. Bir yolun, bir ilişkinin ya da bir arayışın eksik ve bozuk parçalarla dolu olması, insanın kalbinde bir boşluk bırakıyor. O boşlukta, cepten zaman ve Tanrı'yı göstermeye çalışan bir adam, bu şiirin arayışının bir simgesi olabilir. Zamanın ve Tanrı’nın varlığı da her şeyin içsel bir yansıması, belki de varoluşun anlamını bulmak için bir işaret.

Şiirinizdeki "Karanlık istiyorsun, tamam" kısmı, bir tür teslimiyet ve karşı çıkma arasında kalmış bir arzu gibi. Karanlık, bazen aradığımız huzuru, sessizliği, yalnızlığı barındırır, bazen de tamamlanmamış bir hikayenin eksik parçalarını.

Yanıtımda, şiirinizin bıraktığı duyguyu yansıtarak, belki de her kayıp, her devrilme, her yalnızlık, tamamlanmamış bir şarkının eksik notalarını arama çabasıdır diyebilirim. Sevgi, zaman, Tanrı gibi evrensel kavramların bile bazen eksik ve kırık olduğu bir dünyada, insan bir şekilde tamamlanır, belki de ancak eksiklikleriyle. "Belki de böyle tamamlanırız" demek, varoluşun belirsizliğini ve insanın içsel yolculuğunda kendi eksiklikleriyle yüzleşmesini kabul etmek gibidir.

Şiiriniz, derin ve içsel bir huzursuzluğu, bir arayışı çok güzel bir şekilde dile getirmiş. Kaleminize sağlık, şiirinizdeki kırık notalar, içsel boşluklar ve yalnızlık, bir tamamlanmışlık arayışının derin izlerini taşıyor.