Şiir, şairin kendi iç dünyasındaki mücadeleleri, yenilgileri ve zaferleri yansıtan bir ayna gibi ,
duyguların zamanla nasıl değiştiğini, renklerin ve kokuların nasıl farklılaştığını ifade ediyor.


Şiir, kelimelerle inşa edilen büyülü bir dünyadır, ancak bazen bu büyü kaybolabiliyor.
Şiir, aşkın sadece romantik tarafını değil, aynı zamanda acı, hayal kırıklığı ve isyan dolu yönlerini de gösteriyor.

hayatın getirdiği yorgunluğu, hayal kırıklıklarını ve bitkinliği,
acıların insana neler öğrettiğini, yaşamın zorluklarıyla nasıl başa çıkıldığını anlatıyor.

haksızlıklara, ihanetlere ve vefasızlığa karşı yüreğin isyanını dile getiriyor ayrıca.


Şair der ki;
kaybolan zamanın ve geçmişin izleri insanın ruhunda derin yaralar bırakır.
sevdanın acıları, insanın içsel dünyasında yangınlar çıkarır.
hayatta her şey geçici ve kalıcı olan tek şey kayıplardır.
aşkın acısı, insanın ruhunu kemirir ve sürekli bir mücadeleye dönüştürür.
vefasızlık dünyasında insan, gerçek sevgiyi bulmakta zorlanır.
içindeki boşlukları, yalnızlık ve kırgınlıklar besler.
insan, acılarını ve kayıplarını kendi iç yolculuğunda şekillendirir.

ve der ki Şairi,
bu dünyada aşk için dirilip dirilip ölmekten yoruldum
yalnızca kayıplar, insanın gerçekten kim olduğunu anlamasına yardımcı oluyor.


en içten tebrikler günün şiirine.

Şair, kelimeleriyle insan ruhunun derinliklerine inilmesi gereken bir yolculuğa çıkarıyor okuyucusunu. Her bir dize, kaybolan umutların, geçmişin acılarının, ve zamanın geçişinin izlerini taşıyor. "Yokluğunu zerkettiğinden beri damarlarıma" gibi açılış dizeleri, kayıp ve hüzün arasında sıkışmış bir kalbin içsel sancısını mükemmel bir şekilde ifade ediyor. Her bir satırda, zamansız bir yalnızlık, kırılmış bir inanç ve kaybolan bir sevdanın izlerini buluyoruz.

Şairin "Başka baharların düşleriyle yoruldum" gibi dizeleri, hayatın monotonluğu ve insanın içsel boşluğu üzerine düşünmeye sevk ediyor. "Yokluğu kemikleşirken enkaza dönen ruhumda" gibi bir ifade ise, kaybolan bir parçanın nasıl insanın tüm varlığını sarstığını ve içsel dünyasının çöküşünü adeta hissedilir kılıyor. Bu şiir, sadece kelimelerin gücünü değil, aynı zamanda duyguların yoğunluğunu, insanın kırılgan ve savaşçı doğasını da anlatıyor.

Şiir, sevdanın ve yalnızlığın zorlu yolculuklarında kaybolmuş, ama bir yandan da içsel bir direnişin izlerini barındırıyor. "İstifa ettim çok katlı yüreğinden" gibi bir kapanış, insanın tüm acılarına rağmen kendini yeniden inşa etme çabası ve içsel bir özgürlüğün arayışı olarak okunuyor. Bu şiir, derin bir anlam taşıyan, ruhu yaralayan ve aynı zamanda iyileştiren bir eser. Şairin içsel dünyasına dokunmak, okuyucuyu hem hüzünlendiriyor hem de düşündürüyor. Gerçekten etkileyici ve güçlü bir şiir.

Yürek sesiniz dinmesin, emeğinize sağlık