2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
218
Okunma
Arada koy teraziyi önüne,
Bir kefeye kendini, bir kefeye ömrünü.
Kim için ne ifade ettiğini düşün,
Kimlerin gözünde bir hiç, kimlerin yüreğinde mühürsün?
Hangi yolları yürüdün başkaları için,
Hangi dağları aştın, hangi vadilerde kayboldun?
Ne zaman kendin için adım attın,
Ne zaman gözlerini açıp aynada kendini buldun?
Sonra bak, kimler için neleri feda ettin,
Kimler uğruna düşlerini susturdun?
Kimler için geceyi gündüze kattın,
Kimlerin yalanına, sahte vefasına kandın?
Bir hayat var elinde,
Ne bir eksik, ne bir fazla.
Kimsenin terazisinde tartılmayacak kadar kıymetli,
Kendi özünden başkasına hesap vermeyecek kadar özel...
Öyleyse, bırak başkaları için yanmayı,
Önce kendin için yaşa.
Çünkü bir kez tükenirse ömrünün ışığı,
Ne sen kalırsın, ne sana kalanlar…
Erol Kekeç/21.02.2025 01:27/Sancaktepe/İST
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz