Yürüyorum...
İçime yabancı sokak aralarından
Duvarlarında sahibi olup ta
Sahipsiz bırakılan yazılar
Vuslatsız ayrılıklardan

Hercu merc olmuş bir zihnin çıkmazlarından
Bir alev sarıyor ruhumun yapraklarını
Kapılarla dolu dehlizlere yürürken
İçimde, eyvahlar yanıyor
İçimde, hüzünler kanıyor

İşte şu; sevda kapısı
Yürek yarısı izler arayan
Âdem’e açılan kapı
Hani kalbim huzura ersin
Sükuna kavuşsun dediği kapı

İşte karar kapısı
Vazgeçmişliğin, tukenmişliğin kapısı
Nuh’a açılan kapı
Bittim demişliğin, bırakmışlığın
Bir yol açılmışlığın kapısı

İşte, dost kapısı
Tek başına kalmışlığın gayretini veren
İbrahim’e açılan kapı
Ateşi gülistan’a çeviren
Serin ve selamet yurduna
Açılan kapı

Az ileride hicri İsmail
Hicr’ine hicran katılan
Hani İbrahim’in oğlu ile inşa ettiği
Hatim kapısı
Nefse hoş gelen şeylerin
Nefisten uzak tutulduğu
İmtihan kapısı

İşte şu gönül kapısı
Yusufi zindanlardan
Zuleyha’ya miras kalan
Onbir yıldız,
Güneş ve ay’dan nâlan
İffet-i kalp’ten
İtminan-ı kalbe açılan
Gönül kapısı

İşte şu; dağ kapısı
Gönlü, inancın çıkmazlarında
Musaya açılan kapı
İnanç ki, sebep istemez
İnanç ki, mühür ister
Kalpten kalbe
Sürgün olmak diler

Dağ ki, göze büyük, gönle dar
Işıklar içinde bir ses kalbe ağar
Bir güneş doğar
kalbin karanlığına
Nur, karanlığı boğar

İşte şu; masumiyet kapısı
Meryem’in göz yaşlarından
İsa’nın yalnızlığından
Dört mıh ile dört yerinden
Mıhlanan sanılan
Oysa Rabbinin onu yalnız bırakmadığı
Ve göklerine aldığı
Vefa’dan...
Masumiyet kapısı

İşte son kapı
Sevgi kapısı..
Muhammed’i bir ruh’un,
Ruh’la nurlandığı
Zemzem’le yıkandığı
Miskle tutsülendiği
Gül’le bezendiği
Kevser’le ödüllendirildiği
Sevgi kapısı

Kapılar ve kap’lar
Hangi gönüllerde durdular bilinmez
Kalbim, dehlizlerde
Her bir kapıya ayrı ayrı
sürgün olmuş bir yerde
Hangi kapıyı çalsa
Kim çıkar bilinmez
Yunus mudur, eyyup mu gidilmez
Yusuf mudur kuyulardan bir rüya
Yakup mudur gözyaşlarımda hulya
Musa mıdır denizleri yaran
Yol açan âsa,
Bir meryemdir bazen
Bazen bir kelime olan İsa
Gülşenler içinde bir gül dür bazen
Bazen Gülzar olur gözümde bir sahra

İşte böylece bir dehlizde
Yürürken ben
Çıkmaz sokaklardan
İçime yabancı olan konaklardan
Her kapı
Gönlüme çalınırken
Durdum,
Sustum,
Anladım,
Ve kalbimi kalbine saldığım yerden
Bezm-i elestten
Bir kapıyı çaldım
Tanıdığım, kandığım,
Sustuğum, ağladığım,
Aç kapıyı ruhi revan
Aç kapıyı nûşi revan
Ben geldim....