Boğazımda yutkunduğum serkeş kelimeler
Gönlümü parçalar çilehanelerde
Kırk gündür içim boş bir oyuk
Yüreğimi çıkarıp kafesinden
Çalmak isterim siyah duvarlara
Duvarlar sarsın dolmuş karanlığımı
Ah ki ne ah...
Anlayamadım tek düze yaşanmışlıkları
Kıramadım can parçalarını
Söyle bana, ey ruha ateş gibi düşen sayha
Söyle bana ey güle düşen çiğ damlası
Bu soğukluk hangi mevsimin cılgası
Ateş soğuk olur mu hiç böyle
Gönlüm yıkıntı bir şehir
Yaksın ellerimi temmuz güneşinde bir alev
Gözlerimden devrildi viran olmuş bir ev


Derviş olamadım madem
Nedendir gönlümde halka halka dem
Mey, zehir gibi süzüldü damarlarımdan
Demden düşen bir hâre
Ruhumu yaktı
Sonra sisler içinde zihnime aktı
Yüzüm, bana yabancı bir yüze baktı
Kim olduğunu sordum
Ben dedi:
Sen olmadan önce
Uçurumda elini tuttuğun kadın / adam
Bırakmasaydım
Kül olacaktın
Dedi
Ve
Sustu...

Kadehim aşk şarabı
Kederim nedir bilmem
Bilinse zati, keder deyip eğilmem
Uzunca bir sopaya sürdüm hüznü
Vura vura dövsün beni
Çıkarsın bedenden daralan gönlü
İnşirah Sadra şifa
Musa dili için duadaydı
Bense gönle vefa

Gelsin, vezir
Gelsin göklerden emir
Asa, ikiye bölsün beni,
bölsün de geçeyim ruhumun denizlerini

Aya baktım, yaslı
Yıldızlar ağlamaklı
Neymiş dedim bu işin aslı
Sendedir dediler -Gölgen içinde-
Suya bak istersen
Şavkı vurunca gözüne
Al git seni
Kaçak desinler
Ham meyveyi yesinler
Sonra
Bir keykubat alsın beni
Saraylarında yargılasın
Adilce bir hüküm versin başıma ki,
Naaşım üzülmesin

Hangi Şahmaran uyandırsa beni
Metaforlar içinde kalmış benliğimi
Doğsa içine bir kayanın
Yedi başında yedi inayet
Yedi uyuyanlardan kalma
İnanç mihengi
Gökler ve yer bir döngü
Yaradan verir ehengi
Bir başıma kala kalmışım ey ulu tanrım
Sen bak bana
Doğsun içime
Cennetlerden bir Meva