26
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1742
Okunma

isyanlarım olsa da geceler,sabahlar(ı) hediye eder bana...
ve içimdekileri dökerim bir bir
gecenin hiç tıkanmayan kulaklarına...
gökten yıldızlar topluyorum
avuçlarım kan revan
gözlerimde mor kayıplar
şarkılar sefil ve perişan...
geceler acı tüttürüyor
ben;
toprak kokusunu diliyorum
sırt sırta vermiş iki aşık gibi
birimiz sabahtan,
birimiz son sözden korkuyoruz...
ezanlar duyuluyor satırlarımda
kalemim hem susuyor, hem çığırıyor
sıratım oluyorlar
gecenin can havlinde...
ve bir ben daha kayboluyorum
bensizliklerin rastgele adımlarında...
şarkıların sözlerini yazanlara
derinden bir iç çekiyorum
kulaklarımda kaç yıpranmış öykü asılı duruyor
ve notalar
kim bilir kaç gözde ağlıyor...
ve kaç gamzede
gülüşlere ölüm örüyor...
ah be,
oy be,
bir söz bu kadar yakışır mı
içimdeki körebeye diyorum...
ses, müzik, ton ve ben
bilinmedik bir son
aslında;
gören gözlere işleyen...
ölümün titrek bacakları bile
acıyor kirpiklerimdeki hayat uykusuna...
derim kalkıyor yerinden
gözlerim sabitliğe aşık oluyor
takılıyorum bir gecenin daha
çetin mi çetin ruhsuzluğuna...
şah damarım sakinliğe gülüyor bu gece...
öyle kalabalık bir basınç ki
dünya döndüğünden değil
başım döndüğünden
günler değişiyor...
göz bebeklerimin yaşları bile
kurumuş yapraklara sızmak istiyor
oysa mevsimlerden bahar
ruhum ,sonbaharlarla dans ediyor...
_Bahar Liman_
5.0
100% (1)