26
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2432
Okunma

Gülüşüne özümü akıttığım Yasinim’e...
(hokataaaaaa, gel yasini ye...)
Hokata’nın evi
karanlık yüreğidir çocuk,
uzun tırnakları
yiyemediği benliğinin yansıması...
kulakları,
her kötülüğe hazır
bencil seslerin konağıdır...
dallanmış budaklanmış saçlarına dokunulmadığından
günahın aynasıdır yüzü...
küflü ve kör bakıyorsa gözleri
tenha yaşamaktandır...
bacalardan girip,
soluğunu koparır kötü çocukların
kötülükle beslenir çünkü...
aslında çocuk,
gelmezse Hokata
masum bekleyişlerinin ucuna
ve
bu yalanlardan utanırsam birgün
asıl cadının ben olduğumu anla
hayaletleri,
gülüşündeki perilerden önce anlattığım için...
_Bahar Liman_