37
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2303
Okunma

..
şiirden şiire...
...içimden bir köprü,uzattım şaire...
yokluğa dair açık bir delildi vakit
kitaplarda gezinirken parmak izleri
tavsir edilemeyen telaşı vardı
akrebin kucağına düşmek isteyen
şehvetli yelkovanın...
tüm imalar eskiyordu,
mecazsız sıfata sarılan soluklar gibi...
yıpranmış zamanlar bavullara doldurulurken
ceyize düşen(ler) iki üç asır yaşıyordu
fidyeler, sokak başlarında ağlaşırken...
ölüm, acıkmış bakıyordu gözleri açık
dünya pazarından seçerken son solukları
istemekten de öteydi bu...
zamansız düşen kar diyorlardı azraile
hep erken değil midir ki bağbozumu
vakitsiz gelen üç noktalar gibi
çirkin bir anlatım bozukluğu...
vasiyetin telaşlı kanı yerde kalıyor
kerpiçlerdeki zamanda uzuvlaşıyor insanlar
tuğlalarda kırmızıyı sevenler
çatıda kiremitleşen gözler...
gizemli hikayeler anlatırken sokağa evler
sazın pimi çekiliyor sessiz tırnaklarda...
simge de imge de kıskanıyor ölümü
perdenin ardındaki gölgede
tapusu olmayan insanlar bekliyor
tüm şiirler gerideyken
kefen içine sızlıyor...
kitaplar,
okunmamış kaderlerine ağlıyor...
_Bahar Liman_