Sahi, ne zaman eşek olduk biz?
Bırak şu omuzlarındaki yükü bir anlık,
Kim vurdu senin ellerine pranga?
Ve hangi kalıpta, hangi tezgah öğüttü seni,
Buruşturdu seni hayal denen kutsal kanat?
Düşün! Zira sorgulamak direncin ilk aynasıdır.
Sor kendine: Hangi masallar uyuşturdu dilini?
Hangi vaatlerle yitirdin özgürlüğün adını?
Ve kim yazdı senin kitabını, kağıdı senden mi?
Kalemi onlar! Özgür sözlerin sahibiyken
Hangi suskunluk kaçtı kalemin ucundan?
Gözlerin çiziyor çitleri...
Bakma, değil; gör!
Adından utanır çalınmış her düşün,
Soyulduğunu gördün mü,
Yoksa görmezlik pabuç mu yedirir bize?
Her çivisi aklınızı kalıba çakar,
Bak, paslanır ruhlar öyle zincirlerde.
Hürriyet bir çığ lapa lapa düşer,
Sense mürekkeple dağlar boyuyorsun kapkara.
Korkma! Yeni rüzgarlar yelkenlerin adı.
Yürü uyanık dur! Taşır, paramparça kalıpları;
Kalem senin elinde, İsmini yaz kendi tarihine.
Ve unutma: En karanlık gece bile,
Sabahı getirmeyi borç bilir kendine...

Erol Kekeç/27.01.2025/Sancaktepe/İST