ERTELEDİĞİM ZAMANLAR




Sevinci yok olan gözlerim de,
Küme küme hüzün bulutları dolaşıyor.
Yanaklarımda derin izler.
Omuzlarım da dağ gibi bir yük.
Hayatı, bir pula satacak kadar
Kahır doluyum !..
Ellerimin ulaşamadığı yerlerdeki
Düşüncelerime, dokunmak istiyorum.
Hesap sormak.
Lakin ;
Mesnetsizim.
Damarlarımda kanım,
Sözüm dudaklarımda kuruyor
Daha yere bile düşmeden.
Susuyorum !...
İçimde alev alan her kelimeyi,
Gözyaşlarımla bir bir söndürüyorum.
Düşünüyorum da ;
Buz üstünde yaşamak dı bizimkisi.
Ateş yüklü gemiler de yol almak.
Olmayacak duaya amin diyerek,
Zorlamaktı belki, imkansızlıkları…
Şimdi ;
Unutmaya çalışıyorum !...
Lakin,
İnsan içine dönünce,
Hafızasını seyrediyor çoğu zaman.
Bir resmi geçit başlıyor
Birbiri ardına sıralanmış.
Yüreğimin yaslandığı mor sümbüllü dağlar
Geliyor aklıma.
Mutlu anlar,
Umudu, yakaladığım halde
Ertelediğim zamanlar,
Avuçlarımdan akıp gidenler...
Yaşanması gereken anlara zulm eden
Kurallar,günahlar ve ayıplara,
Eklenen,
Tarifsiz öfkeler...
Offf !...
Hiç yere,
Kurban ettik bir ömrü daha bayram bile gelmeden.




Hande HAGHGOUİ

19.10.2008,pazar
çengelköy/İSTANBUL