ARTIK BENDEN GİTSEN

DİYORUM




Yine hüzün yüklü bir eylül sabahı
Git gide sararan, sarardıkça düşen
Bir yaprak gibi,
Anılarda kalan gölgelenmiş bir yüz.
Zamanla silinip yok olmaya mahkum
Senlerdeyim.
Nedendir bilmiyorum,
Hala bugün de yüreğimdesin.
Her sabah almam gereken ölümcül bir ilaç gibi,
Ne bileyim
Kokladığım kırmızı bir gül,
Çocuk misali, içimdeki karanlığa çizdiğim
Aydınlık bir yol gibi.
Kimi zaman kapatsan kapılarını,
Kimi zaman öfkeyle çatsan da kaşlarını,
Kimi zaman çalsan da uykularımı
Bir sen varsın içimde
Gizliden gizliye
Özlediğim.
Yaşamak buysa, yaşıyorum elbet !
Sana uzak da olsa
Bir yerlerde ve her hangi bir şekilde.
Başka gönüllere girmedikçe
Ne değişebilir ki ?..
Seni,
Şah damarımdan daha yakın hissederken !
Ah yar !
Ben, senin olamadım olmasına da ;
Sen, hala benimsin !
Gözlerim de gözlerinin izi var.
Tutamasam da,
Yüreğimde hala geziniyor ellerin.
Aklıma geldikçe,
Boğazımda yutkunamadığım
Bir düğüm.
Burnumu sızlatan inceden inceye bir sızı
Yüreğimi burgu burgu buran sancı.
Özlemin çok derinler de.
Hiç bilmediğim tenhalarıma
Söz geçiremediğimsin !

Offf !

Artık benden gitsen diyorum, bitsin istiyorum
Senli işkencelerim !





Hande HAGHGOUİ

20.10.2008,çarşamba
çengelköy/İSTANBUL