KADIN GİBİ SEVERİM

(İbrahim SADRİ’ye misilleme)

Ben seni hiç sevmedim ki,
Ben, yüreğimde sönmüş bir volkan gibi duran yüreğimin,
Sesinden sarsılarak patlamasını
Lavların bedenimden süzülerek akmasını,
Yakarken tüm bedenimi
Acılarımdan, yeni bir ben’in doğmasını sevdim !
Ben seni hiç sevmedim ki ;
Ben,aşkı meydan muharebesine çevirenler le savaşmayı
Uğruna kan dökmeyi,yüreğinde ihtilaller yapmayı
Kan,viran içinde kalan yüreğimin gelincik tarlasına dönmesini
Gözyaşlarıyla sulanmasını bir çiçeğin
Acılarımın doğurduğu binlerce gelinciği sevdim !
Ben seni hiç sevmedim ki ;
Senin,bana şiirler okumanı sevdim,şarkılar söylemeni
Koşarak sana gelmemin sevincini,gözlerinde görmeyi
Dönerken senden, ellerime verdiğin yıldızlara,
Samanyolunun ardımdan kahroluşunu,
Sırtımdan kör bir hançerle kahpeçe vuruşunu,
Her akşam Süreyya yıldızı gibi yeniden doğuşumu
Ölüşümü,küllerinden tekrar dirilişimi sevdim !
Ben seni hiç sevmedim ki ;
Ben,sevilmeden sevmeyi acılarımı, sevinçlerimi içime gömmeyi,
Ne kadar susulacaksa,peygamber misali susmayı
Yaradana sığınıp karanlıkta yürümeyi
Bütün kötülükleri önüme alıp,yırtarak göğsümü
Gerilmiş yaylarda, ucu zehirli oklara karşı, arkama seni alıp
Açarak kollarımı ‘’hadiii vurun beni‘’ diyen,
Ölüme meydan okuyuşlarımı sevdim !
Ben seni hiç sevmedim ki ;
Ben,bana gelişlerinde toprağın çiçek açmasını,
Meyve vermesini ağaçların,kelebeğin kozasından çıkmasını
Gidişlerinde,
Savrulmayı rüzgarında,deli bir yağmur gibi yağmayı
Kardelen misali,kar altından gülümsemeyi sevdim !
Ben,seni hiç sevmedim ki ;
Ben,zemheri ayazında kalmış sokak çocuğu gibi titreyen bedenimin,
Dudakların dokunuşuyla ısınışını,
Ellerinin saçlarımda dolaşmasını,
Sokak lambası gibi odamı aydınlatan ışığını,
Sevgini, üzerime yorgan misali örtüşünü,alnımdan öpüşünü sevdim !
Ben seni hiç sevmedim ki ;
Ben,senden kalan kırık dökük anılarımı alıp avuçlarıma,
Geceler boyu koynuma alarak,
Yeni doğmuş bir bebek misali,nefesimle ısıtıp
Ninniler söyleyerek uyutuşumu,kısır bir anne şevkatiyle sarılışlarımı,
Omzuna düşen bir tel saçını yere atmaya kıyamayışımı sevdim !
Ben,seni hiç sevmedim ki,
Aç kalışlarıma bakmadan, tok tutuşlarımı,
Kanımla besleyişlerimi,son damlasında tükenişlerimi görmeyişlerini,
Ölümüne bir sevda da
Bir masal gibi yokoluşlarımı sevdim !
İşte ben sevdim mi böyle,
Ana gibi,evlat gibi,avrat gibi,yar gibi,
Kadın gibi severim,
Kadın gibi !



Hande HAGHGOUİ

24 TEMMUZ 2008,perşembe
çengelköy/İSTANBUL