Akla ziyandır düşünceler, merhametten yoksunsa
Vefalar yarar mıydı işe, dilden ivedi yankılansa
Ne içindir samimiyet açmak için mi yaraları
Zaten efkar yükü vardı, dost da bizi karaladı.

Ey gönül bilirim hüznü, sakın getirmeyesin dile
İnsanlarda bir nefis var, kurup durur türlü hile
Bir mesut olmak vardı, onlar bunu neden çaldı?
Ne kaldı hırsıza bir renk, ne yitirendedir ahenk
Bir vicdan var hepimizde, elbet görür kör değilse.

Ve iterken karşıları, açıldı mı ufuklar size?
Verir mi güneş hazları, yaşandı mı bir mucize?
Var mı biri yitirirken insan olmanın hazzını
Elbet vurur sertçe rüzgâr, derdest eder tüm arsızı.

Ya benden vaz geçmelidir, biz olmaların yoluna
Yahut kurtlara peşkeştir mutluluk sofraları da
Yeter ki girmesin işe ne de beterdir şu nefis
Elbette çirkef kokarak hayat olur tam bir habis.

Yozlaşan ne zaman ne de mekândır bunu yaz
Üç beş çakal zihniyeti yaygınlaştı da oldu tarz
Ne kaldı garip guraba ne dostluklardır rayında
Açıldık okyanuslara, dipsiz kuyulara merhaba.
İşte haller bu minvalde, insanlık tam da bir köle
Ne var halkı bir gören göz ne de edilir latif söz
Varsa yoksa eleştiri, çözüme gelmezler niye
Uçurumun kıyısında insanlık ölüm kalım meselesi
Mazlumların duyulmuyor feryat eden kısık sesi…

Verse doğan şafaklar neşeyi, değerdi beklemelere
Oysa bitmiyor ki geceler, derdi derde eklemede
Bir hırsla tutunulmuş ve nimetlerde var kota
Tümden hatalıdır gidilen yol, değişmelidir bu rota.

Onca uyarı yapıldı, bir bütünce görmelidir gerçeği
Niçin kendimize göre değişsin isteriz, bozgunculuktur
Bize gelince mesele kabul bekleriz, olduğumuz gibi
Keşke başkalarını da öylece görebilsek, etmesek dikte
Bu mutakabat bulursa hayat, yakalarız da sevgiyi.

Tecrübelerden demlenene kulak vermeyen acemiler
İki kitap sayfası kıvırmakla sanki yıllardır bilgedirler
Oysa nazariye ve zeminde yankı bulanlarla gerçeklik
Bir özne üzerinde birleştiğinde verir güvenirlik.
Bu yüzden çok söylemek değil, doğru yerde konuşmak
Sessizliği de gereğinde kullanmaktır kâmillik.

İnandığı gibi yaşayan da sayılı, inancı batıl olan da
Daha da kötüsü var ne yazık, hayatı sıradan yaşama
Koskoca araziyi bin bir planla değiştiren bizler
Limiti belli olmayan ömrü amaçsızca tüketirler.

Dün diye başlayan cümlelere dinlemeden itiraz
Onlar eskidenmiş söylemleriyle değersizleşti
Oysa o dünlerin nemasıyla bugüne gelinmişti
Günden savruluşları nakleden kalem, bunu da yaz.

Giderek artıyoruz ve fakat değerlerimiz çöküyor
Mal edinme arzusunun kölelerine yenileri ekleniyor
Hangisi daha alımlı bir törenle gidebildi ahire
Ey beşeriyet, silkin de bir kendine gel kendine!
Yaşça büyüyen bedenlerde etikçe kokuşuyoruz
Korkarım sormak gerek istikameti, nereye gidiyoruz?

Oğuzhan KÜLTE