Hükmünü süren var mıdır biteviye neşelerin
Kayda değer olsa idi şu nadiren gülüş
Ne de çabuk yitmeklidir kavuşmanın hazzı
Hayatın bu anlamdaki yüzü çok sığ ve rüküş.

Bir yankılanış için olmak gerekmez mi anda
Anılara karışmıyor mu yaşananlar zamanla
Nelerdi birikenler bir bakalım haydi şimdi
Belki de yok yarın, bu hesap çok da ivedi.

Kırılanları, dökülenleri bırak, bak gönle bak
Hepsi yenilendi tüm metaların da o masum
Birbirine tutkusu vardı insanların, o yoksun
Akla dayandık, fizik melekelere de, o nerede?
Ruhlar ne denli kaldılar aç, savruldular çöllere.

Üç bedenin bir dengesi bozulmasın sakın
Dertler akın eder silsilesiyle, akın akın
Gönlü bırakmadık mı yıllardır aç, susuz
Saatlerce de dinlensek, kalıyoruz uykusuz
Bir ihmal ki bu tüm ömre de ağır kota
Bir kalkış olmalı bu savruluşlardan
Bitmeden henüz fanide verilen mühlet
Bize dibi yaşatana dur demeli, koymalı kota...

Bana beni katandı o güzel şarkılar, türküler
Bir bahar havası estirdi hayal de olsa çiçekler
Ve bu ivme döndü yüzde tebessüme, gülüşe
Onca sıkıntıya rağmen belirdi yeniden umut
Kararmış havanın ardında gülümser bir bulut.

Bize bizden başkaca bir çare aramak nafile
Bir başka bakabilmek, farklı da görmekse
En hazzı veren, güzelliği doğuran açıyı seçtim
Benle birlikte diğerleri de bu histen beslensin
Azı veya çoğu ne de önemsiz maddiyatın
Renklere dönmüşse sırtı, yıkıktır o sol yanın.

Bir yuvanın, meslek sevgisinin, paylaşımın
Say ki ne de çoktur aydınlık için adayın
Birilerine rağmen sürüp gidiyor şu hayat
Bizim için dönmelidir bu gidişler gayeye
Vuramaz olsak da hedefi, değer bu emeğe
Bir ezgisini tutmak meselesi değil mi dilde
Eklendikçe peş peşe dizeler, döner sevgiye.

Ölümü tatmakta nasibi olmayan kul var mıdır?
Bunca tartışmasız gerçeğin gölgesindesiz
Varlığımız bir masal düzleminde, biziz kalem
Yazalım şimdi bu masalın içini, olmasın elem.

Her zorda bir çare vardır bilir, inanırım tutkuyla
Gölgem gezinirken benle sürecek bu savaş
Uğrasa da her yandan, kuşatsa sayısız da telaş
Bahşeden var hayatı, unutma, yaslan düşmeden
Kat ne olursa hayata, henüz ömür bitmeden...

Oğuzhan KÜLTE