Bir yanımız da gündüz ötekinde gecedir
Yıllar her geçtikçe birikti tüm duygular
Kiminde hüzün vardı pek azındaydı neşe
Azında güldük ancak, yine onu bekledik
Güç versin diye zorda, tebessümü ekledik.

İçi bilmez ki kimse, dıştan hep gülenleriz
Mendile bir hacet yok, mevsim sonbahar ise
Yanaktan akan yaşlar kim ne bilir göz yaşı
Yağmurun bir gizemiydi gizli tuttu acıyı.
Her düşüşte inatla bir çözümü denedik
Elde vardı tecrübe, birbirine ekledik.

Sırılsıklam ıslanış dışa verirdi serinlik
İçte bir yangınsa bu, su veremez esenlik
Sever olmak gerekir, gülde dikenleri de
Dört başı mamur olan hayat masallardadır
Ya çıkmalı o Kaf`a yahut katlanmalıdır
Hakikate erişte çok yorulduk, terledik
Kaçınılmaz gerçekleri belleklere ekledik.

Bir gün elbette gelir ekilenlerin de harmanı
İşte tam da o zaman değerlendir cefanı
Sabır ile yıkılmaz ne büyük kaleler vardı
Gecelerden demlenen nasipli çok kulları
Uzanışlarda görmek gündüzlere haram mı?
Buradan çok çıktı ders, hem okuduk, dinledik
Kulağa küpelikleri birbirine ekledik.

Fırsatı ne çok verdik, dönsün diye yanlıştan
Kimileri bu tavrı kullandı ahmaklıktan
Çok azı gördü özü, duydu övgülü sözü
Yıllarca depreştiği kurtuldu bataklıktan
Koyduk ta en başına, en hallice bileni
Uyduk hazır imama, şükrü hiç eksiltmedik
Bir hayat treniydi bu vagon vagon ekledik.

Ne desem ne söylesem az gelecek bilirim
Okumak ve edepten ancak feyz edinirim
Varlık ile yokluğu ayırt etmek imkânsız
Değerce düşük insan kendisine de faydasız
Bakmak verse görüşü, yüreklerde yok kemlik
Bu faniye bir geldik, güzelliği ekledik.

Fırtına yaklaşmadan demir almak zamanı
İskeleden ayrılan gör sayısız insanı
Gelmedi hiç biri geri, anılarıydı kalanlar
Yüreğe hoş arzuyu iyileriydi elbet katanlar
Mademki bir vakitte bu gemi yine gelecek
Belli ki yolcusuz da sefere gitmeyecek
Biz de bu hakikatten manzarayı izledik
Baktık bir pencereden latifeler ekledik.


Oğuzhan KÜLTE