siz o kalabalığın neresiydiniz
güneşi su bastı
beni kasavet

Sevgili Kubilay,
Şiirdeki yetkinliğini bir kez daha belli ettin.

İnsanların durduğu yer her zaman kendine uygun gördüğü yerdir.
Sen nerede durduğunu çok iyi biliyorsıun.
Hangi şiir olursa olsun, o şiir şairinin açık kimliği gibidir... Elbette anlayana.
Ne kadar gizlemeye çalışılırsa çalışılsın, olumlu bir bakış da olumusuz bir bakış da bir dizeyle kendini ele verir.
Önemli olan yazılan mesajı okumaktır.
Özellikle şiir konuşmak ve daha ileri götürmeyi dileyecek olursa insan, bunun için her fırsatı değerlendirir...
İkü tür yorum vardır.
Bir. Şiirin arkasından dolanıp haince vurmak.
İki. Şiir ne söylüyorsa dürüstçe onu anlamak.
Elbetteki bize yakışan ikinci şıktır.
Dürüstçe söylemek gerekirse, birkaç yönden bakılası gereken bu şiirede ben sadece dizelerdeki güce baktım.
Ve saygı duydum.

Özellikle.

aynlarda ay izleri
yalnızlık
beni bana bitiştir... Dizeleri için sayfalarca yorum yazılabilir..

Ve son dizeler beni çarptı, özellikle son iki dize.
Yarına dair umutların sönmesi olarak algıladım.
Ve herkes okuduğu şiirden bir iki dizeden de olsa kendine göre birşeyler çıkarır.
Ben de derim ki;
Adamlığın, haysiyetin, namusun, fikrin ve ak bir aşkın olduğu yerde o güneşi bulutlar çevrelese ve sonsuza dek boşalsa üzerine, inan ki sonsuza dek söndüremez onu.

Her insan bir aşkın ürünüdür; ama kimi bir anlık zevkin, kimi de ömür boyu süren bir sevdanın eseridir.
Şiirde işte böyle birşeydir.
Sendeki bu şiir tutkusunun bir anlık değil, ömür boyu sürecek bir sevda olması dileğiyle...

Şiire saygı duyduğunu bildiğim için, çok sağol...
Sevgilerimle kardeşim.