Bakışlarımda hayalet şilepler batıyor gün ortası
Bir bir devriliyor gönül hanemde umutlar
Şiirlerim boyun büküyor sensizliğin acımasız sessizliğinde
Kendimi kandıramıyorum artık, biliyorum gelmeyeceksin

Bir elvedana kurban veriyorum tüm sevmeleri
Ve yetimliğine ağlıyor aşk

Bilsen kaç bahara kurşun sıktı sıtma tutmuş günlerim
Kışlar utandı gelmeye de mevsimsiz kaldı şehrim
Kaç kez kovaladım düşlerimin sen yanını da
Kabusların eteğine takılıp, firar etti uykularım

Gitmek bana yakışmazdı biliyorum
Ama kalmak ağır geldi sana

Sen giyinebilir miydin yalnızlığın kara esvabını
Cüzzamlı bir sevdanın ardına takılıp ölüyorum ben
Koca bir çınarın gövdesine kazıyorum yüreğimi
Çırılçıplak kalıyor hazan vurmuşluğun matemiyle

Gel kelimesi uyuştururken dilimin ucunu
Damağımda kekremsi bir tad kalıyor öylece

Seni unutabilmek için kaç vedayı satın aldım bilsen
Kaç kavuşmayı ipe çektim vuslatın son bağlamında
Her yeni başlangıçta sen değil miydin önümü kesen
Sen değil miydin koskoca bir sevdayı heder eden

Süngüsü düşmüş kirpiklerime
Koca bir hiçlikti bıraktığın giderken

Tüm şehirleri sana adıyor
İstanbul’u kendime saklıyorum
Hadi uğurla beni tekbir sesleriyle
Ömrümün sevkiyatı var şimdi


Eylül GÖKDEMİR/18.10.2008