deliksiz uykular kurtarmaz beni
bin yılın uykusuzuyum
ninni’siz bir çocuk ağlıyor içimde
tüm zamanların öksüzüyüm

ne zaman yedi uyuyanlar gibi
kendime bir mağara bulup
deliksiz bir uykunun dizine koysam başımı
tekmil esmerliğinle
sen geçiyorsun aklımın kılcallarından

aklımdan sen geçince…
yavuklusuna kaçan kızlar gibi
bohçasını alıp kaçıyor uykum
uykum kaçınca…
karabasan olup
üstüme çöküyor yokluğun

y o r u l d u m…
bir güne bir ömür sığdırmış
bir kelebeğin yorgunluğu var üstümde
bu kurtlar sofrasında rüzgar ekip fırtına biçmekten
her gece bardağın boş tarafına gömülüp
mutsuzluğun dibini bulmaktan
senin kollarında olmak varken
ısırgan yataklarda soraya’yı taşlar gibi
hep kendimi taşlamaktan
y o r u l d u m…

gücüm kalmadı artık sensizliğe
fal taşı gözlerle gecenin kapısına nöbetçi dikilip
mülteci bir çocuk gibi
her gece senin sahillerine vurmaya
senin cennetini hayal ederken
cehenneminden bile sürülmeye
gücüm kalmadı

sen iyisi mi bırak beni
bırak ve git…
bari bu gece ürkütme içimin kuşlarını
kanlı bir kaftan gibi üstüme giydirip yokluğunu
bari bu gece uykumun kanına girme

hadi üfle kandiline gecenin
bir şeyler ört üstüme
kefen gibi
gölgen gibi
uyuyacağım sevgilim…
uyuyacağım sev…
uyu sev…
uyu…
u…
…