Gömdüm sevdamı,
Yürek mezarlığımın en derin kuyusuna.
Ne bir taş dikildi başına,
Ne bir dua okundu ardından.
Sadece ben vardım,
Bir de ağlamaktan kuruyan gözlerim.

Ey kalbine kirli sevgiler biriktiren,
Ne anlarsın sen benim yüreğimin ağırlığını?
Ben sevdamı bir çiçek gibi büyüttüm,
Sen ise çamurlarda boğdun sevgini.
Benim aşkım göğe süzülen bir yıldız,
Seninki yerin dibinde kaybolmuş bir iz.

Sakın dokunma benim sevdamın anısına,
Kirli ellerinle lekeleme onu.
Ben onu gözyaşımla yıkadım,
Dualarımla sardım.
Senin dilindeki zehir,
Benim kalbime işlemez.

Ben sevdamı sustum,
Sesimden korkup gitmesin diye.
Ben sevdamı sakladım,
Kimse el sürmesin diye.
Senin elindeki o paslı hançer,
Benim yüreğime saplanamaz.

Ne kadar yoksul görünürse yüreğim,
O kadar zengindir sevdasıyla.
Benim sevdam tertemiz bir bahar,
Senin sevgin kurumuş bir çöl gibi.
Benim aşkım gökyüzüne bir dua,
Seninki bir beddua gibi.

Şimdi git, uzağa git,
Bu saf sevgiyi anlamazsın.
Ben sevdamı içime gömdüm,
Kimsenin ulaşamayacağı bir yere.
Ama bil ki,
O mezarlıkta hâlâ bir çiçek açar.
O çiçek, senin dokunamayacağın kadar kutsal,
Senin yüreğinle asla buluşamayacak kadar uzak.

O çiçek, her sabah güneşe döner yüzünü,
Benim gözlerimde kalan son ışıkla parlar.
Bir rüzgâr eser uzaklardan,
Sanki senin sesin gibi,
Ama bilir o çiçek,
Senin nefesin dokunamaz ona,
Kokun ulaşamaz o saflığa.

Ey kirli sevdaların taşıyıcısı,
Sen kalbinin zindanına zincirlediğin hislerle kal.
Ben özgür bıraktım sevdamı,
Gömdüm, ama yok etmedim.
O orada, toprak altında,
Kök salıyor derinlere,
Ve filizleniyor masumiyetle.

Unutma,
Sevda ölmez,
Sadece sahibine saklanır.
Senin kalbindeki karanlık,
Benim aşkımın ışığını söndüremez.
Çünkü ben yandım o aşkla,
Küllerim bile onun sıcaklığıyla parlar hâlâ.

Her damla gözyaşım,
O çiçeğin toprağını suladı.
Her acım,
Onun köklerini daha da güçlendirdi.
Sen hangi taş kalple dokunabilirsin buna?
Hangi kelimen,
Benim tertemiz sevdamı kirletebilir?

Şimdi bir yıldız gibi uzakta ve yükseklerde,
Benim sevdam gökyüzüne kanat açtı.
Senin gözlerin onu göremez,
Senin ellerin ona ulaşamaz.
Ama ben bilirim,
O hâlâ benimle,
Nefesimle, dualarımla.

Ve bir gün,
Ben de o sevdaya kavuşacağım.
Toprak mı olur bedenim,
Yoksa rüzgâra mı karışır ruhum, bilinmez.
Ama sen o gün bile bileceksin,
Benim sevgim,
Senin anlayamayacağın kadar büyük,
Ve sonsuz bir masaldı.

RAMAZAN ACAR