Uzak bir dağdan yankılanır gibi gelir sesin,
Gecenin derininde, yıldızların sessizliğinde.
Her yankı, bir hatıranın izini bırakır,
Ve her iz, içimde bir çöl büyütür.
Kıvrılan yollar gibi sürükler hatıralar,
Bir dokunuşun yankısı hâlâ tenimde.
Sen yoksun, ama rüzgar taşır adını,
Her meltemde bir sır fısıldar sessizce.
Kalbimde büyüyen bir dağ gibisin şimdi,
Ulaşılamaz, ama hep göz önünde.
Sesin vurur, kayalara çarpar yankılanır,
Her dönüşte biraz daha uzaklaşır.
Karanlık vadilerde dolaşır içimde,
Her çağrı, yankılarla sessizliğe döner.
Zaman, bir gölge gibi derinleşir,
Ve ben, gölgelerde seni ararım yine.
Bir ay ışığı gibi solgun ve uzaksın,
Bir rüya misali tutmaya cesaret edemediğim.
Ama her adımda biraz daha yakınsın,
Bir ışık olup saklanıyorsun gecemin içinde.
Uzak bir dağdan yankılanır son kez sesin,
Her yankı, kalbimde kapanmayan bir yara.
Dağlar susar, sessizlik yankıları örter,
Ve sen, içimde hiç çözülmeyen bir düğüm olursun.