Gölgeler sarar terk edilmiş limanı,
Duvarlar döker suskun taşlarını.
İçimde sessiz bir yangın büyür,
Yalnızlık çalar paslı kapımı.
Yaktım tüm resimleri birer birer,
Fakat gözlerin kazınmış sırtıma.
Çığlıklarımı gömdüm geceye,
Şimdi yıldızlara yazıyorum adını.
Yanıyor içim, duymuyorsun,
Küllerimden kalkmıyorum.
Aşkımız paslı bir kilitte,
Anahtarını bile atmıyorum.
Kopmuş tellerden çıkan ses gibi,
Ruhum parça parça, akortsuz.
Bir daha sevmem dedim yeminle,
Ama hâlâ sana tutsak, suçsuz.
Yollara döktüm bütün isyanımı,
Her adımda kanattım ayaklarımı.
Kaderi yargıladım, seni bağışladım,
Ama kendimi asla unutmadım.
Geceye küfrederim, sabaha susarım,
Kalbim zincirlenmiş rüzgâra.
Gitsen de kalırsın, ölsen de yaşarsın,
Küllerin savrulur bu dünyada.
Yanıyor içim, duymuyorsun,
Küllerimden kalkmıyorum.
Aşkımız paslı bir kilitte,
Anahtarını bile atmıyorum.
At-mı-yo-ruuum!