1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
216
Okunma
Başım sararmadan körpe derildim
Meylimi verdikçe gamla karıldım
Umulmadık elden nice yoğruldum
Darca bir kalıba döktüler beni
Bağırdım duymadı naramı zalim
Tek O’na göründü bu sefil halim
“Eyüp gibi” dedi, “Kavi ol kulum”
Sustukça ateşe yaktılar beni
Bilirdim ben bizi bir, birlik gibi
Dostlar aldı öne nar keklik gibi
Sıyrıldı tatlı can bir iplik gibi
Süpürüp kenara attılar beni
Bıraktım özümü dost kucağına
Götürdü bilinmez yar bucağına
Bazen de dünyada nâr sıcağına
Sırtım’ sıvazlayıp ittiler beni
Belime lastiği bağladı biri
İkisi yaylandı, gelmedi geri
Dördün en kahpesi koştu ileri
Berduşlar sirkine kattılar beni
Özü sızlayanın kattadır ahı
Yaş ile düzledim arzımı safi
Kimdi bu acizin sahibi sahi
Adil’i unutup uttular beni
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz