bu sene kar yağmadı kar’a susamış ağaçlara
kartopu oynayamadı kuşlar
kaşkolünü bile takmadan
koşar adım gitti kış
kızak bile kayamadı
parmaklarını hohlayıp ısıtan çocuklar

şehir o bildiğin şehir
yorgun erkeklerin
mutsuz kadınların
babasız büyüyüp
annesiz uyuyan çocukların
kafeste doğup
kafeste ölen kuşların
geceden satın alınıp
sabaha unutulan aşkların şehri

ölmeyi ezberlemekten
yaşamayı unutmuş hayatların
kaçakların
köçeklerin
yalnızlıktan soğumuş döşeklerin
meydanlarda yeşili savunurken
kuytularda maviye tecavüz edenlerin şehri

aldanma
bu şehrin ceketini iliklenmiş tavrına
bu caddelerin neon ışıklarına
bu karanlık sokakların
vesikalık resim gibi gülümseyen yüzüne
a l d a n m a…

tilki uykusunda uyuyor bu şehir
gözü yolda, kulağı kirişte
bu şehir aşka aç
bu şehir aşka teşne

bir şarkı lazım bu şehre
senli bir şarkı
kardelenler gibi korkusuz
kaya sarmaşıkları gibi sarıp sarmalayan
bir şarkı seni bana bağışlayan

ya da bir veda
kalibre’siz bir veda
işini yarım bırakmayan