FADİME’M ( Kırıkkale Yöresi)

Çeşnigir Köprüsü hep kesme taşlı
Köprünün üstünden bakar Fadime’m
İrecep geliyor gözleri yaşlı
Görünce tutuşur çakır Fadime’m

Şarpasından çifte belik görünür
Yaz gelince kıl çadırda barınır
Sanmayın ki iş tutmaya erinir
Tohumu toprağa eker Fadime’m

Çifte şebit almış dürüm ediyor
Elinde nacağı teyek buduyor
Hodar Yaylası’nda keçi güdüyor
Sürünün başını çeker Fadime’m

Damın duluğunda tahta sekmeç var
Evleri kerpiçten sokakları dar
Keskin’e yağınca yağmur ile kar
Gözünü yollara diker Fadime’m

İtasını serip mayalı açmış
Ortasına taze çökelek saçmış
İrecep tırpanla yoncayı biçmiş
Peşkiri boynuna takar Fadime’m

Siyah asfalttandır Keskin’in yolu
Seyirtip geliyor gavurun dölü
Uğrun uğrun bakar elinde gülü
Göynü İrecep’e akar Fadime’m

Giyinmiş İrecep Güveylik saho
Elinde tespihi geliyor Maho
Gelin olacakmış kızların şahı
Oturmuş kanevçe söker Fadime’m

Ceylanı andırır yüzü ay gibi
Kara göz üstünde kaşlar yay gibi
Şahpazdır, kıvraktır körpe tay gibi
Tatlıdır dilleri şeker Fadime’m

İrecep’in gelmiş sülüsü köye
Gidecek askere gelecek aya
Acemi birliği çıkmış Urfa’ya
İnci mercan yaşlar döker Fadime’m.

BİLİNMEYEN KELİMELER:
Şarpa: Eşarp
Şebit: Yufka ekmek
Nacak: Odun kıracak, çıra yaracak keser
Teyek: Asma
Sekmeç: Merdiven
Duluk: Yan taraf
İta: Un bezi
Peşkir: El yüz havlusu
Seyirtmek: Ardından koşmak
Saho: Ceket
Kaneviçe: Patiska bez üzerinde nakış işlemek için nakış bittikten sonra tekrar sökülmek üzere patiskaya teğellenerek dikilen tüle benze gözenekli kumaş
Uğrun: Gizli, saklı
Şahpaz: Tez canlı , eli çabuk, canı yeğni

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ.