ÇOCUKLUĞUM ( 80’ler)

Arnavut kaldırımlı taş sokaklarda geçti çocukluğumuz.
Sokak oyunlarıyla büyüdük biz.
Gülen gözlerimiz vardı eskiden,
ve omuz omuza yürüdüğümüz arkadaşlarımız....

Tertemiz yürekler taşırdık içimizde,
Paslı değildi vicdanlarımız
Merhamet duygusuna sahiptik
Kirli olsa da o minik ellerimiz...

Küçük bakkallarımız vardı sokaklarımızda
Ekmeği bile veresiye aldığımız
Bir de sokak çeşmelerimiz olurdu,
Avuç avuç içerken suyuna kandığımız.

Soğuk değildi şimdiki gibi,
Cıvıl cıvıldı sokaklar,
Kör ebe, saklambaç, mendil kapmaç oynardı bütün çocuklar....

Boyalı bebeklerimiz olmadı hiç,
Bez bebekler dikerdik elimizle,
Çelik çomak oynardık, ip atlardık, deveme dönderirdik sevdiklerimizle...

Misketlerimiz vardı renkli camlardan,
Oyunlar oynardık gazoz kapaklarından.
Sürme çiçeklerini çekerdik gözümüze,
Kına taşlarını ezip, avucumuza yakardık
Hayata bom boş gözlerle değil;
Gülümseyerek ve umutla bakardık.

Güzel komşularımız vardı eskiden,
Susayınca kapılarını çalabildiğimiz...
Peynir, ekmek uzattığında; çekinmeden alabildiğimiz...

İp atlar, çember çevirir, yakan topu oynardık
Ramazan iftarlarında damlara çıkar;
Yanan kandilleri sayardık.
Üzmezdik analarımızı, önümüze ne koyarlarsa yerdik
Yemeğe başlarken bismillah,
Doyunca Ya Rabbi şükür derdik.

Arnavut kaldırımlı taş sokaklarda geçti çocukluğumuz....
Sokak oyunlarıyla büyüdük biz...
Gülen gözlerimiz vardı eskiden,
Tertemiz vicdanlar taşırdık yüreğimizde;
Kirli görünse de o minik ellerimiz...!

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ

Deveme: Topaç