GÖRSEN TANIYAMAZSIN

Yüreğimizde kopan fırtnalar dindi bak
Gönlümüzde tutuşan kor alevler söndü bak
Açtığın tüm yaralar kang(ı)rene döndü bak
Zenk düştü dallarıma eski gülşen değilim
Görsen tanıyamazsın ben eski ben değilim

Ne zor bilmece imiş aşk denilen muamma
Tüketti sevdamızı düştüğün bu dilemma
Ardıma hiç bakmadan çekip gitmek var amma
Ne kadar değişsem de yine de sen değilim
Görsen tanıyamazsın ben eski ben değilim

Yüzümdeki çizgiler bil ki senin eserin
Tadilatı imkansız kalbimdeki hasarın
Merhem olsan ne fayda kalmadı hiç tesirin
Madem ki senin için artık tek yön değilim
Görsen tanıyamazsın ben eski ben değilim

Yüz göz olup devirdik saygı ağacını biz
Acı ile doldurduk gönül bağacını biz
Kavgayla çeker olduk dilin siyecini biz
Kırık kolu gizleyen sihirli yen değilim
Görsen tanıyamazsın ben eski ben değilim

Bilirsin gururumdan ödün veremem asla
Bundan sonra omzunu kara taşlara yasla
Öldürdün aşkımızı bırakıp kara yasla
Geceler benim rengim ağaran tan değilim
Görsen tanıyamazsın ben eski ben değilim

Seher yeli kokunu esip de getirmesin
Hasret kor ateşini, bağrımda yatırmasın
Hicran gönül odama, destursuz oturmasın
Paldır küldür dalınan, köhne bir han değilim
Görsen tanıyamazsın, ben eski ben değilim

Zaman neler götürdü, çok iyi biliyorum
Değmezsin gözyaşıma, sadece gülüyorum
İntizar bile etmem, saadet diliyorum
Bir kalp taşıyorum ben, kemik ve ten değilim
Görsen tanıyamazsın, ben eski ben değilim

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ