Bıraktığım her şeysin lambada toz
Güzde plak yanığı bir iz
Bir elimde kokmuş solmuş ceket
Üşürken astarına dokunmuş çıyanlar
Yeri göğü inlettim seninle
Hıçkırıklar, vaveyla, turna dolusu

Baktılar bulamayınca girizgahı
Üzüm bağında dünlendiler
Bugünlerde unuttuk diye
Şiir de şair de bıktı

İki adım sonra bir sokak
Beş gün üzerinde kaldı
Küf ve biçik gül kokusu
Azmansın dolu ve diri
Yürümem diyordum koşturdun beni

Bir akşam buluşmak üzere
Ay ile gel ve görüşmek için
Güller sereyim koynuna
Masada kalan dut, ceviz krizantem
Kehribar ile yoğrulan gözlerini
Unutmam unutamam

Al şu toprağı
Han kapısına bırak döllerimizi
Çalkasın ve içinde büyütsün
Yılkı gibi dirilen nefesimizi

Senin sözlerinle büyüdü rüyalarım
Geldiğin gün uyandığım
Kör olduğum doğrudur
Şiir olamaz ama ruhum ümmi
Ben unuttum yine bendimi ve kendimi

Beton ve deniz arasında
Yıkık bir çocuk masalı
Sözlerim.