Can Harbim

güzel şeyler yazmak istiyorum
olmuyor

kararmışım, insansızlığın
yas evinden çıkamıyorum


bir tek senleyken güçlenip,
dağları, denizleri, nehirleri, şelaleri, ormanları, düşünüp
mutlu oluyorum



doğduğum toprakların bitmeyen yası
biri gider, diğeri gelie
eli kolu bağlı
kırkı çıkar acıların



sevdiceğim, sen u’mutlu musun
uzaklar kadar âh
iç çekip,
gece tül olup çekilince aramıza
üşür müsün


üşüme


ben sende, sen bende
birbirimize taşınmışken
kalbim dar alıyor
uzaklıklar araya girince


aşk olmuşsak
arz ile arş misali
yağmurlar elçimiz
ebem kuşağı yüz görümlüğü
sevdayla kuşanmışız



ağlamalarım çoğalırken
şiirin aralığında
seni beklerim




kendime ceza doğmuşum
mükafat,
sabrımı sınayan zamana,
sana



bütün güzelliklerdesin


“Ol der, olur!”

Ol dedi, olduk
mızrap ile bağlama,
türkü türkü



bitimsiz zamanları sabah ettik
yüz yüze gün doğurduk




sesinin şifasıyla dindi Ağrı’m,
Nuh’un yaşamı yeşerttiği göğsünde zeytin dalıydık




ağlayıp durduğumu bilme
gamzelerimde biriken Kevser’i de
bir tek gülümsememi gör





ağır mı
tüyden hafifken yüküm
yıkılıp, diz çökmüşlerime bakma




canharbim ben diyeyim ki gece
sen de ki gündüz
Kürtçe türküler söyleyip
Türkçe şiirler yazıyorum



bu an ben hallerinde misin
gözümün ışığında duman
ben mi sen halindeyim
kıyan hangimiziz biz haline



haklı çıkan hep sen ol
çünkü; ben yüksek duvarlar örerken, sen bütün duvarları aşıyorsun



göz bebeğim
ben deliyim bilmelisin…

tepelerden dağ, nehirlerden okyanus yapanım



üç, iki, bir…



Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)