GÖLGE ADAM

Biliyor musun dostum dost acı söylermiş
Acı sözler doğruymuş bedeli de kovulmak
Katlanmayı bileceksin özündeki doğru için
Sana atılan tüm taşları göğüslemeyi bileceksin

Başında kavak yelleri sırtında ihanet hançeri
Mecalin kalmasa da zülfün düşse de yüzüne
Vicdanın alaz olup düş dünyanı kavursa da
Güz yağmurlarını bekle sönmeye yüz tutsun

Kötülüğün gölgesi düşse de düşlerine
Yüreğine akan gözyaşlarını silmeyi bileceksin
Dön bir bak yıldızlara dön yüzünü dolunaya
Aydınlatsın geceni sığınağın gölgen olsun

Göle düşen yıldızları üstünde gezen bulutları
Rüzgâra esir yağmurları görmeye mecal eyle
Sığınağını dağıtmışlar elin-avcun boş koymuşlar
Sana embesil demişler sığınağın dağlar olsun

Kuzeyin doğusundan çık yürü hayat yolunu
Hüzün kokulu çiçek topla gönül bahçende yeşersin
Hüzün renkli çiçeklerle çaresizleri selamla
Mazlumların diyarında gözyaşına yoldaşlar ara

Yürüdüğün yollarda boran olmak istersin
Şimşek olup düşmeyi yağmur olup yağmayı
Kötülüklerin kökünü kazımayı düşlersin
Düşlerin paramparça hücrende çaresizsin

Zincirini örmüş kötülük uzun zamandan beri
Dinozorlar tepişirken çimenler feryat-figan
Mazlumların feryadı arş-ı alada dua olur
Mazlumlar birlik olsun dualar da hayat bulur