DÜŞLERİMİN DÜNYASI
Bir dünya düşlüyorum bu gece.
Dolunay üstümde, düşlerimin aydınlığı
Gülen yüzler bir arada harman olmuşlar
Ötekileşme yok, kin yok, gıybet yok

Yok bu dünyamda kan, gözyaşı ve barut kokusu
Çünkü insanlar, insan olduğunun farkındalar
Tek kalıyor düzensizler, mecalsiz diz çöküyor
Yaptığından hicap duyup, insanlıkta kayboluyor

Kötü ruh uyanamıyor o çirkef uykusundan
Sinsi planları geri tepiyor, nefesleri kesiliyor
İnsanlık iyilikte örgütlenmiş, kötülüğe geçit yok
Egemendir insanlık, kötü ruh ekemiyor kötülük

Bir insanın gözyaşı, insanlığın gözyaşı
Bir insanın sefaleti, tüm insanlığın sefaleti
Bir insanın çaresizliği, tüm insanlığın çaresizliği
Savaş cehennemi, tüm insanlığın cehennemi

Bir çocuğun çığlığı tüm insanlığın çığlığı
Bir yetişkinin feryadı, tüm insanlığın feryadı
Bir insanın açlığı, milyonların açlığı
Hoş görünün gücü, uzanıyor dört bir yana

İnsan olmak zordur, sayısı çok azdır
İnsan sanır kendini ama aşağıların aşağısıdır
Kimi kelp mertebesinde kimisi de merkep
Sırtında semer yoksa insan sanır kendini

Bir dünya düşlüyorum, insanlık baharında
Bu mümkün mü acep, bir hayli emek gerek
Bir hayal olsa da, mevsimi gelecektir
Uyan artık insanlık, rüyalarımdan önce